After 11 long years, the Electricity Tariff Fixation Commission (ETFC)
has finally hiked electricity tariff by 20 percent on an average. The
new tariff will be effective from the new fiscal year (July 16).
“A meeting of the commission on Thursday took a decision to this effect,” Ganesh Prasad Subba, the chairman of the ETFC, an autonomous body, said.
However, there will be no hike for those consuming up to 20 units of electricity a month. The current power tariff is Rs 7 per unit.The Nepal Electricity Authority (NEA) has been lobbying for the hike so as to stabilise its financial condition by equalising the loss and profits. The state-power utility had demanded a hike of 30 percent.
According to the NEA, the hike will also enable it to purchase power from independent power producers at a competitive rate, thereby attracting more investment.
“A meeting of the commission on Thursday took a decision to this effect,” Ganesh Prasad Subba, the chairman of the ETFC, an autonomous body, said.
However, there will be no hike for those consuming up to 20 units of electricity a month. The current power tariff is Rs 7 per unit.The Nepal Electricity Authority (NEA) has been lobbying for the hike so as to stabilise its financial condition by equalising the loss and profits. The state-power utility had demanded a hike of 30 percent.
According to the NEA, the hike will also enable it to purchase power from independent power producers at a competitive rate, thereby attracting more investment.
The 21-year-old striker quieted his of critics by leading Italy to an unexpected spot in the European Championship final, scoring twice in the first half in a 2-1 victory over Germany on Thursday night.
After his second goal, Balotelli stripped off his jersey and flexed his
muscles in a defiant pose — even if that meant an automatic yellow
card.
"This is the greatest night of my life, but I hope Sunday is going to
be even better," Balotelli said, looking ahead to the final against
defending champion Spain. "In the opening matches I had a lot of
chances, and I wasn't able to finish them. But In football you also need
luck."
In the 20th minute, Balotelli had no trouble getting past Holger Badstuber to head in a pinpoint cross from Antonio Cassano. Then in the 36th, Balotelli received the ball behind the defense and blasted a long shot into the top right corner.
With three goals, Balotelli is tied for the tournament lead. After the match, Italy coach Cesare Prandelli was asked if this was the best match of Balotelli's career.
"Balotelli's career has just started," Prandelli said.
Germany's winless streak against Italy in major tournaments reached
eight matches. The Germans failed to trouble Italy for much of the
match, although Mesut Oezil scored a consolation penalty in injury time
after Federico Balzaretti was whistled for a handball.
Germany entered the game on a world-record 15-match winning streak in competitive matches."It's a very bitter defeat," Germany captain Philipp Lahm said. "We tried everything in the second half but our goal came too late. We have so much potential in our team but if we cannot give the right performance at the right time or are not clever enough, then we lose such a game."
The final in Kiev, Ukraine, will be a rematch of Italy and Spain's 1-1 draw that opened Group C.
"We showed we're on Spain's level and that's where we started this run," Italy midfielder Claudio Marchisio said. "It's no longer a question of fear. Now we've got to pull out everything we still have inside ourselves."
While Italy has won four World Cups, it's only European Championship
title came in 1968. As they did in winning the 1982 and 2006 World Cups,
the Azzurri have managed to maintain their focus despite a match-fixing
and betting scandal at home."All I can say is that when you talk about Italy, everyone needs to be careful," Prandelli said. "We played an extraordinary match. We displayed a model of fair play and attachment to this shirt."
On a pleasant evening at the National Stadium Warsaw, Cassano set up the opening goal by befuddling Germany defenders Mats Hummels and Jerome Boateng to lift the ball in Balotelli's direction.
The second goal began with a long vertical pass from Riccardo
Montolivo, whose mother is German. Balotelli collected the pass with his
back to the goal, controlled the ball with his chest and then sprinted
forward and unleashed a blazing shot from the edge of the area as
Germany goalkeeper Manuel Neuer again stood immobile."We did what we had thought would put them in trouble," Prandelli said. "We played centrally and looked for one-on-one opportunities with Cassano."
Even before scoring, Italy controlled the pace of the match, although Germany did have several chances from Hummels, Toni Kroos and Oezil.
In the 35th, Italy goalkeeper Gianluigi Buffon preserved the lead by swatting away a long shot from Sami Khedira — and Balotelli doubled the lead a minute later.
To start the second half, Germany coach Joachim Loew brought on Miroslav Klose for Mario Gomez at center forward and replaced Lukas Podolski with Marco Reus on the wing.
With Germany appearing slightly more organized, Lahm had a great look at the goal in the 49th but shot way over the bar.
"If we had scored earlier, there could have been more for us," Loew said. "The disappointment is great. Nobody is speaking in the dressing room. The players are crying. ... But I am not going to question everything we've done. This team has great quality. It will continue to develop and learn."
Buffon made another impressive save in the 62nd, leaping to push a free kick from Reus off the bar.
While Italy largely sat back and protected its lead in the second half, the Azzurri did produce some dangerous counterattacks. Marchisio shot just wide in the 67th and 75th and substitute Antonio Di Natale missed another chance in the 82nd.
Di Natale came on in the 70th after Balotelli went down with a cramp to his left leg.
White-clad German fans greatly outnumbered Italian supporters, unveiling a huge banner before kickoff that featured a giant "G'' for Germany. However, most of the stadium was filled with Polish fans cheering for Italy.
"We're living a dream along with millions of Italians," Italy defender
Giorgio Chiellini said. "We're going to enjoy this victory a little
longer, then we'll think about Sunday, because we want to continue
dreaming."
The government has yet to figure out a way to clear legal hurdles to
hold fresh Constituent Assembly (CA) elections, even a week after the
Election Commission (EC) asked it to amend electoral laws, including the
Interim Constitution.
The EC had stated on June 20 that it would not be able to hold CA elections on November 22 as scheduled by the government if legal hurdles weren't cleared.
"Amending the constitution and other electoral laws is purely a matter of political consensus. Nothing has been done from the government's side regarding the amendment of conflicting electoral laws," said officials at the Prime Minister's Office.Prime Minister Baburam Bhattarai's advisors said talks were under way on amending the Interim Constitution and other electoral laws but have not borne fruit as of yet.
"The PM is holding discussions with different stakeholders, including the Election Commissioner, to figure out ways to clear legal obstacles within the stipulated deadline," said Devendra Poudel, Bhattarai's political advisor.
Poudel said the PM has been simultaneously consulting with legal advisors and political parties.
However, the opposition parties said they would not participate in the elections unless a national consensus government was formed in place of the incumbent government.
With a month elapsed since the elections were announced, the EC is piling pressure on the government, saying that it would be difficult to hold any further elections if the November 22 deadline is missed.
"It is up to the government to ease legal obstacles. We can not begin the election process without amending laws," said EC Spokesperson Sharada Prasad Trital.
Acting Chief Election Commissioner Neel Kantha Uprety has been holding intense meetings with the PM and the President on this issue.
Uprety's term expires in November, while commissioners Ayodho Prasad Yadav and Dolakh Bahadur Gurung are retiring on January 11 of next year.
The EC had stated on June 20 that it would not be able to hold CA elections on November 22 as scheduled by the government if legal hurdles weren't cleared.
"Amending the constitution and other electoral laws is purely a matter of political consensus. Nothing has been done from the government's side regarding the amendment of conflicting electoral laws," said officials at the Prime Minister's Office.Prime Minister Baburam Bhattarai's advisors said talks were under way on amending the Interim Constitution and other electoral laws but have not borne fruit as of yet.
"The PM is holding discussions with different stakeholders, including the Election Commissioner, to figure out ways to clear legal obstacles within the stipulated deadline," said Devendra Poudel, Bhattarai's political advisor.
Poudel said the PM has been simultaneously consulting with legal advisors and political parties.
However, the opposition parties said they would not participate in the elections unless a national consensus government was formed in place of the incumbent government.
With a month elapsed since the elections were announced, the EC is piling pressure on the government, saying that it would be difficult to hold any further elections if the November 22 deadline is missed.
"It is up to the government to ease legal obstacles. We can not begin the election process without amending laws," said EC Spokesperson Sharada Prasad Trital.
Acting Chief Election Commissioner Neel Kantha Uprety has been holding intense meetings with the PM and the President on this issue.
Uprety's term expires in November, while commissioners Ayodho Prasad Yadav and Dolakh Bahadur Gurung are retiring on January 11 of next year.
प्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराईले पूर्व राजपरिवारका सदस्यहरूको
सम्पत्ति खोजविनको कामलाई तदारुकताका साथ अगाडि बढाउन नेपाल ट्रष्टको
कार्यालयलाई निर्देशन दिनुभएको छ ।
प्रधानमन्त्री कार्यालय सिंहदरबारमा नेपाल ट्रष्टको आर्थिक वर्ष
२०६७/२०६८ को वार्षिक प्रतिवेदन बुझ्दै उहाँले पूर्व राजपरिवारको नाममा
संसारका जुनसुकै स्थानमा रहेका सम्पत्ति राज्यको भएकाले त्यसलाई
व्यवस्थितरुपमा खोजविन गरी संस्थागत गर्न निर्देशन दिनुभएको हो ।
प्रधानमन्त्रीले भावी सन्ततिका लागि पनि त्यो सम्पत्ति साँस्कृतिक तथा ऐतिहासिक धरोहरको रुपमा रहने भएकाले त्यसको जगेर्ना गर्न निर्देशन दिनुभएको नेपाल ट्रष्टका सचिव श्रीधर गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
ट्रष्टअन्तर्गत रहेका सम्पत्तिहरूलाई आर्थिक उपार्जनको काममा लगाएर त्यसबाट आर्थिक विकास तथा बेरोजगार युवालाई रोजगारी दिनुपर्नेमा पनि प्रधानमन्त्रीले जोड दिनुभएको थियो ।
प्रधानमन्त्रीले पूर्व राजपरिवारको स्वदेश तथा विदेशका विभिन्न बैंकहरूमा रहेको नगद तथा स्वदेश तथा विदेशमा रहेका अन्य भौतिक सम्पत्तिको समेत तत्काल खोजविन गर्न निर्देशन दिनुभएकामा आफूहरुले त्यस कार्यमा इमान्दारिताका साथ लागिरहेको जानकारी गराएको प्रतिवेदन बुझाएपछि सचिव गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
सो अवसरमा ट्रष्टको तर्फबाट आफूले ट्रष्टको ऐन समय सापेक्ष बनाउन पहल गरिदिन प्रधानमन्त्रीलाई अनुरोध गरेको र प्रधानमन्त्री त्यसका लागि सकारात्मक रहेको समेत सचिव गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
ट्रष्टअन्तर्गत चारजना सञ्चालकहरू अझैसम्म पनि पूर्ति हुन नसकेको समेत ट्रष्टका तर्फबाट सचिव गौतमले जानकारी गराउनुभएको थियो ।
यसैगरी पूर्व राजा तथा राजपरिवारको सदस्यहरूको सम्पत्ति खोज्नका लागि सहयोग गर्ने स्थानीय जनता र जानकारहरूलाई सम्पत्तिको बारेमा जानकारी दिँदा त्यसबापत दिइने भनिएको प्रोत्साहनमा पनि प्रष्टताको आवश्यकता रहेकामा त्यसतर्फ प्रधानमन्त्रीको ध्यानाकर्षण गराइएको थियो ।
प्रतिवेदनमा ट्रष्टले आर्थिक वर्ष २०६७/६८ मा गरेका काम कारबाहीको विवरण समेटिएको छ । रासस
प्रधानमन्त्री कार्यालय सिंहदरबारमा नेपाल ट्रष्टको आर्थिक वर्ष
२०६७/२०६८ को वार्षिक प्रतिवेदन बुझ्दै उहाँले पूर्व राजपरिवारको नाममा
संसारका जुनसुकै स्थानमा रहेका सम्पत्ति राज्यको भएकाले त्यसलाई
व्यवस्थितरुपमा खोजविन गरी संस्थागत गर्न निर्देशन दिनुभएको हो ।प्रधानमन्त्रीले भावी सन्ततिका लागि पनि त्यो सम्पत्ति साँस्कृतिक तथा ऐतिहासिक धरोहरको रुपमा रहने भएकाले त्यसको जगेर्ना गर्न निर्देशन दिनुभएको नेपाल ट्रष्टका सचिव श्रीधर गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
ट्रष्टअन्तर्गत रहेका सम्पत्तिहरूलाई आर्थिक उपार्जनको काममा लगाएर त्यसबाट आर्थिक विकास तथा बेरोजगार युवालाई रोजगारी दिनुपर्नेमा पनि प्रधानमन्त्रीले जोड दिनुभएको थियो ।
प्रधानमन्त्रीले पूर्व राजपरिवारको स्वदेश तथा विदेशका विभिन्न बैंकहरूमा रहेको नगद तथा स्वदेश तथा विदेशमा रहेका अन्य भौतिक सम्पत्तिको समेत तत्काल खोजविन गर्न निर्देशन दिनुभएकामा आफूहरुले त्यस कार्यमा इमान्दारिताका साथ लागिरहेको जानकारी गराएको प्रतिवेदन बुझाएपछि सचिव गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
सो अवसरमा ट्रष्टको तर्फबाट आफूले ट्रष्टको ऐन समय सापेक्ष बनाउन पहल गरिदिन प्रधानमन्त्रीलाई अनुरोध गरेको र प्रधानमन्त्री त्यसका लागि सकारात्मक रहेको समेत सचिव गौतमले जानकारी दिनुभयो ।
ट्रष्टअन्तर्गत चारजना सञ्चालकहरू अझैसम्म पनि पूर्ति हुन नसकेको समेत ट्रष्टका तर्फबाट सचिव गौतमले जानकारी गराउनुभएको थियो ।
यसैगरी पूर्व राजा तथा राजपरिवारको सदस्यहरूको सम्पत्ति खोज्नका लागि सहयोग गर्ने स्थानीय जनता र जानकारहरूलाई सम्पत्तिको बारेमा जानकारी दिँदा त्यसबापत दिइने भनिएको प्रोत्साहनमा पनि प्रष्टताको आवश्यकता रहेकामा त्यसतर्फ प्रधानमन्त्रीको ध्यानाकर्षण गराइएको थियो ।
प्रतिवेदनमा ट्रष्टले आर्थिक वर्ष २०६७/६८ मा गरेका काम कारबाहीको विवरण समेटिएको छ । रासस
सरकारले आफनो मातहत रहेको जनकपुर चुरोट कारखानाको संविधान सभा भवन अगाडि
रहेको ठूलो होर्डिङ वोर्डमा याक फिल्टर चुरोटको विज्ञापनलाइ विहिवार विहान
हटाएको छ । तर उपत्यकाको अन्य भाग संगै मुलुकका विभिन्न ठाउहरुमा यस्ता
होर्डि वोर्ड अझै छदैछ ।
सुर्तिजन्य पदार्थको विज्ञापन र प्रायोजन गर्न नपाईने व्यवस्थालाई सरकारले नै पालना नगरेको समाचार विहिवार कान्तिपुरमा प्रकाशित भए पछि उक्त विज्ञापन हटाएको हो । कानुन अनुसार सुर्तिजन्य पदार्थको होडिङ्ग वोर्ड राख्नेलाई सरकारले एक लाख सम्म जुरमाना गर्न सक्छ ।
'उपत्यका भित्र मुख्य सडकमा ठुलो ठुलो होर्डिङ्ग वोर्ड नदेखिए पनि गल्ली गल्लीमा निजी क्षेत्रका स साना होर्डिङ्ग वोडै अझै छ', नेपाल अर्वुद रोग निवारण संस्था-एनसिआरएस)का अध्यक्ष इश्वर श्रेष्ठ भन्छन । श्रेष्ठका अनुसार उपत्यका वाहिर जादा राजमार्गमा, शहर, गाउहरुमा अझै सरकारी र निजी लगायतका क्षेत्रको सुर्तिजन्य पदार्थको होर्डिङ्ग वोर्ड , विज्ञापनहरु छदैछ । उनि नौविसे नजिक सडक छेउमा याक चुरोटको विज्ञापनले रंगिएको घर अझै रहेको बताउछन । श्रेष्ठका अनुसार हाल सम्म पाचथर, मकवानपुर र धनकुट्टाको शहरी क्षेत्रमा सुर्तिजन्य पदार्थको होर्डिङ्ग वोर्ड मुक्त क्षेत्र रहेको छ ।
'स्थानीय प्रसासन सक्रिय र सम्वेदनशील भए होर्डिङ्ग वोर्ट हटाउनु ठुलो समस्यै होईन',एनसिआरएस, मकवानपुरकी सभापती कोपिला जोशी भन्छिन-'हेटौडा लाई हामी छिट्टै सुर्ति जन्य होर्डिङ्ग वोर्ड मुक्त क्षेत्र घोषणा गर्दे छौ ।'
सुर्तिजन्य पदार्थको विज्ञापन र प्रायोजन गर्न नपाईने व्यवस्थालाई सरकारले नै पालना नगरेको समाचार विहिवार कान्तिपुरमा प्रकाशित भए पछि उक्त विज्ञापन हटाएको हो । कानुन अनुसार सुर्तिजन्य पदार्थको होडिङ्ग वोर्ड राख्नेलाई सरकारले एक लाख सम्म जुरमाना गर्न सक्छ ।
'उपत्यका भित्र मुख्य सडकमा ठुलो ठुलो होर्डिङ्ग वोर्ड नदेखिए पनि गल्ली गल्लीमा निजी क्षेत्रका स साना होर्डिङ्ग वोडै अझै छ', नेपाल अर्वुद रोग निवारण संस्था-एनसिआरएस)का अध्यक्ष इश्वर श्रेष्ठ भन्छन । श्रेष्ठका अनुसार उपत्यका वाहिर जादा राजमार्गमा, शहर, गाउहरुमा अझै सरकारी र निजी लगायतका क्षेत्रको सुर्तिजन्य पदार्थको होर्डिङ्ग वोर्ड , विज्ञापनहरु छदैछ । उनि नौविसे नजिक सडक छेउमा याक चुरोटको विज्ञापनले रंगिएको घर अझै रहेको बताउछन । श्रेष्ठका अनुसार हाल सम्म पाचथर, मकवानपुर र धनकुट्टाको शहरी क्षेत्रमा सुर्तिजन्य पदार्थको होर्डिङ्ग वोर्ड मुक्त क्षेत्र रहेको छ ।
'स्थानीय प्रसासन सक्रिय र सम्वेदनशील भए होर्डिङ्ग वोर्ट हटाउनु ठुलो समस्यै होईन',एनसिआरएस, मकवानपुरकी सभापती कोपिला जोशी भन्छिन-'हेटौडा लाई हामी छिट्टै सुर्ति जन्य होर्डिङ्ग वोर्ड मुक्त क्षेत्र घोषणा गर्दे छौ ।'
यातायात व्यवस्था विभागले सार्वजनिक सवारी साधनको भाडा बढाउने निर्णय
गरेको छ । विभागले डिजेलबाट चल्ने यात्रुवाहक सवारी साधन भाडा ३ दशमलव ७५
प्रतिशत र मालबाहकमा ४ देखि ४ दशमलव ५ प्रतिशतले भाडा बढाउने निर्णय गरेको
छ ।विभागले निर्णयलाई आइतवार यातायात मन्त्रालयमा पठाउने भएको छ ।
मन्त्रालयबाट विभागको निर्णयमा सहमती भए पछि नया भाडादर लागु हुनेछ । तिन
महिनाको अवधिमा डिजेलको मुल्य उच्चदरले बढेकाले भाडा बढाउन लागिएको विभागले
जनाएको छ । यसअघि गत चैतमा पनि सार्वजनिक सवारीको भाडा बढाइएको थियो ।व्यवसायीको दवावपछि अघिल्लो साता भाडा बृद्धिको अध्ययन शुरु गरेको विभागले
तिन दिन अघि बढाउने निर्णय गरेको हो । यति छोटो समयमा भाडा बढाउने निर्णय
भएको यो संभवत पहिलो हो । व्यवसायीको आग्रहपछि विभागले मात्र अध्ययन गरि
भाडा बढाउने निर्णय गरेको हो । यसअघि अन्य सरोकारवालासंग पनि छलफल गरेर
भाडा निर्धारण गर्ने गरेको थियो । 'तिन दिनअघि विभागले भाडा बढाउने निर्णय गरेको छ,' विभागका महानिर्देशक
चन्द्रमान श्रेष्ठले भने, 'अव मन्त्रालयलाई सहमतीका लागि सिफारीस गर्छौ ।'
त्यहाबाट सहमती आए पछि नया भाडा लागु हुने उनले बताए ।चैतमा मात्र भाडा बढाईएको थियो । त्यसपछि दुई पटक डिजेलको मुल्य बढेकाले
भाडा बढाउन लागिएको श्रेष्ठले बताए । पछिल्लो पटक असार ५ गते डिजेलको भाउ
बढे पनि राष्ट्रिय यातायात व्यवसायी महासंघ र ट्रक तथा ट्याङकर व्यवसायी
महासंघले भाडा समायोजनाका लागि विभागमा निवेदन दिएका थियो । त्यसको एक
सातापनि नवित्दै विभागले नया भाडादर निर्धारण गरेको हो ।
'बैज्ञानिक रुपमा भाडा निर्धारण गरेका छौ,' श्रेष्ठले भने, 'डिजेलको मुल्य ५ रुपैयाभन्दा बढीले बृद्धि भएकाले भाडा बढाउन निर्णय गरि सिफारिस गरेका हौ ।' सरकारले ल्याएको बैज्ञानिक भाडादर निर्धारण गर्न तयार गरेको मापदण्डमा पेट्रोलियम पदार्थको मुल्य ५ रुपैयाभन्दा बढीले बढ्यो भने भाडा समायोजन गर्ने व्यवस्था रहेको उनले बताए ।'तिन महिनामा डिजेल र मटि्टतेलको भाउ लिटरमा ८ रुपैयाले बढेको छ,' उनले भने, 'त्यसैले भाडा समायोजन गर्ने निर्णय गरेर सहमतीका लागि मन्त्रालयलाई सिफारीस गर्न लागिएको हो ।'
यातायात व्यवसायी महासंघका अध्यक्ष योगेन्द्रनाथ कर्माचार्यले विभागबाट बढाउने निर्णय भएको जानकारी पाएको बताए । उनले बैज्ञानिक आधारमा भाडा बढाएकाले आफुले बृद्धिबारे केही बोल्न नमिल्ने बताए । 'व्यवसायी र अरु कसैले पनि बृद्धिको बारेमा केही आलोचना गर्ने ठाउ छैन,' उनले भने, 'पहिले निर्धारण गरेको बैज्ञानिक आधार बृद्धि भएको छ ।'
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्च नेपालका सचिव जगन्नाथ मिश्रले व्यवसायीको दवावमा सरकारले एकतफिर् रुपमा बढाएको भाडा उपभोक्तलाई मान्य नहुने बताए । 'विभागले प्रत्येक पटक भाडा बढाउदा व्यवसायीको हितमा मात्र काम गरेको छ,' उनले भने, 'पेट्रोलियम पदार्थको मुल्य बृद्धिसंग भाडा बढाउनु जायज भएपनि एकपक्षिय भाडा बृद्धि सही हैन ।' विभागबाट एक पक्षिय रुपमा हुने भाडा निर्धारणमा आर्थिक चलखेल र अनियमिता भएको आशंका समेत उनको छ ।
'बैज्ञानिक रुपमा भाडा निर्धारण गरेका छौ,' श्रेष्ठले भने, 'डिजेलको मुल्य ५ रुपैयाभन्दा बढीले बृद्धि भएकाले भाडा बढाउन निर्णय गरि सिफारिस गरेका हौ ।' सरकारले ल्याएको बैज्ञानिक भाडादर निर्धारण गर्न तयार गरेको मापदण्डमा पेट्रोलियम पदार्थको मुल्य ५ रुपैयाभन्दा बढीले बढ्यो भने भाडा समायोजन गर्ने व्यवस्था रहेको उनले बताए ।'तिन महिनामा डिजेल र मटि्टतेलको भाउ लिटरमा ८ रुपैयाले बढेको छ,' उनले भने, 'त्यसैले भाडा समायोजन गर्ने निर्णय गरेर सहमतीका लागि मन्त्रालयलाई सिफारीस गर्न लागिएको हो ।'
यातायात व्यवसायी महासंघका अध्यक्ष योगेन्द्रनाथ कर्माचार्यले विभागबाट बढाउने निर्णय भएको जानकारी पाएको बताए । उनले बैज्ञानिक आधारमा भाडा बढाएकाले आफुले बृद्धिबारे केही बोल्न नमिल्ने बताए । 'व्यवसायी र अरु कसैले पनि बृद्धिको बारेमा केही आलोचना गर्ने ठाउ छैन,' उनले भने, 'पहिले निर्धारण गरेको बैज्ञानिक आधार बृद्धि भएको छ ।'
उपभोक्ता हित संरक्षण मञ्च नेपालका सचिव जगन्नाथ मिश्रले व्यवसायीको दवावमा सरकारले एकतफिर् रुपमा बढाएको भाडा उपभोक्तलाई मान्य नहुने बताए । 'विभागले प्रत्येक पटक भाडा बढाउदा व्यवसायीको हितमा मात्र काम गरेको छ,' उनले भने, 'पेट्रोलियम पदार्थको मुल्य बृद्धिसंग भाडा बढाउनु जायज भएपनि एकपक्षिय भाडा बृद्धि सही हैन ।' विभागबाट एक पक्षिय रुपमा हुने भाडा निर्धारणमा आर्थिक चलखेल र अनियमिता भएको आशंका समेत उनको छ ।
कांग्रेसका ७८ पूर्वसभासदले संविधानसभा पुनःस्थापनालाई पार्टी एजेन्डा
बनाउन सभापति सुशील कोइरालालाई ज्ञापनपत्र दिएका छन् । उनीहरूले बिहीबार
कोइरालालाई सामूहिक रूपमा भेटी संविधान निर्माण गरी मुलुकको राजनीतिक संकट र
संक्रमणकाल अन्त्य गर्न संविधानसभा पुनःस्थापना विकल्प नरहेको भन्दै
ज्ञापनपत्र दिएका हुन् । नयाँ चुनाव गराउने स्थिति नै नरहेका बेला
संविधानसभा पुनःस्थापनालाई एजेन्डा बनाएर अरू पार्टीको सहमतिका लागि
नेतृत्वदायी भूमिका निर्वाह गर्न आग्रह गरेको पूर्वसभासद मोहन पाण्डेले
जानकारी दिए ।पाण्डेले
भने 'हामीले पार्टीले संविधानसभा पुनःस्थापनालाई पार्टीको
आधिकारिक एजेन्डा बनाएर अघि बढ्न आग्रह गरेका छौं, मुलुकमा संकट समाधान गरी
संविधान निर्माण गर्न र संक्रमणकालको अन्त्य गर्न संविधानसभाको
पुनःस्थापनाबाहेक अर्को विकल्प छैन भनेर ज्ञापनपत्र दिएका हौं'
विपक्षी दलको विरोधका बाबजुद सरकारले बेरोजगार परिवारको एकजनालाई कम्तिमा
एक सय दिनको श्रममूलक रोजगारी दिने 'नयाँ' कार्यक्रम समेटेर बजेट निर्माण
गरेको छ।
निरपेक्ष गरिवीको रेखामुनी रहेका बेरोजगार परिवारलाई कम्तीमा एक सय दिनको रोजगारीको प्रत्याभूत गर्ने कार्यक्रम बजेटमा राखिने निश्चित भएको अर्थमन्त्रालयका एक उच्च अधिकारीले बताए। उनका अनुसार सरकारले सञ्चालन गर्ने विकास निर्माण कार्यक्रममा त्यस्ता व्यक्तिलाई सहभागी गराइनेछ।
'नदी नियन्त्रण, ग्रामिण खानेपानी आयोजना, सिंचाई कुलो र सडक निर्माणमा बेरोजगारलाई सहभागी गराइनेछ,' ती अधिकारीले भने। उनका अनुसार सरकारले सञ्चालन गरेको निर्माण कार्यमा त्यस्ता व्यक्तिलाई सहभागी गराउन निर्माण कम्पनीलाई प्रोत्साहन गर्ने कार्यक्रम बजेटमा आउनेछ।
स्रोतका अनुसार, आफ्नो क्षेत्रभित्र कुनै रोजगारीमूलक कार्यक्रम नभएमा सोही जिल्लाको एक सय किलोमिटर भित्र पर्ने अन्य कुनै क्षेत्रमा सञ्चालन हुने रोजगारीमूलक कार्यक्रममा पठाउनुपर्ने व्यवस्था बजेटमा गरिनेछ। सरकारले नयाँ कार्यक्रमहरुका लागि करिव १० अर्ब रुपैयाँ छुट्याएको स्रोतले दावी गर्यो।
बजेटमा सामाजिक सुरक्षा कार्यक्रम अन्तर्गत वृद्ध , विधवा, लोपोन्मुख, अपाङ लगायतका भत्ताको भारलाई व्यवस्थित गर्ने गरी सुधारोन्मुख कार्यक्रम आउने छ। यस्तो भत्ताको भार बढ्दै गएर भविष्यमा धान्न नसक्ने देखिएकोले प्रत्येक नागरिकबाट निश्चित रकम उठाउने र त्यसमा सरकारले केही रकम थप्ने गरी संयन्त्र निर्माणको तयारी भएको हो।
'नागरिकबाट केही रकम उठाएर भबिष्यमा सामाजिक सुरक्षा दिन सकिने व्यवस्था गर्न खोजिएको छ,' ती अधिकारीले भने, 'त्यो रकममा सरकारले केही रकम राखिदिनेछ। यसले सामाजिक सुरक्षाको भार सरकारलाई पर्दैन्।' सामाजिक सुरक्षाको कार्यक्रम हटाएमा अलोकप्रिय भइने डरले सरकाले यसलाई व्यवस्थित गर्नलाई यस्तो विकल्प रोजेको उनले जानकारी दिए।
सामाजिक सुरक्षाको लागि यो वर्ष बजेटमा करिब १० अर्ब रुपैयाँ छुट्याइएको थियो। बजेटमा कृषिको व्यवसायिकरणको लागि विशेष प्राथमिकता दिइनेछ। स्रोतका अनुसार कृषि क्षेत्रको पकेट क्षेत्र घोषणा गरेर त्यो क्षेत्रमा शित भण्डार लगायतका पूर्वाधार निर्माणमा बजेट विनियोजन गरिनेछ। दूध अभावलाई कम गर्न पशुपालन कार्यक्रमलाई बढावा दिने कार्यक्रम बजेटमा राखिने भएको छ।
सरकारले सवै जागिरेबाट उठाइएको सामाजिक सुरक्षा करको पैसाबाट वेरोजगार मजदुरलाई सहयोग गर्ने कार्यक्रमसमेत ल्याउने भएको छ। दुई वर्षअघि सुरेन्द्र पाण्डेले ल्याएको बजेटमा सवै जागिरेबाट एक प्रतिशत सामाजिक सुरक्षा कर लिने व्यवस्था गरेका थिए। सरकारले सुरक्षा कर तिरेका कुनै श्रमिकको रोजगारी खोसिएर जागिर नपाएमा तीन महिनासम्म बेरोजगार भत्ता दिइने बजेटमा आउनेछ।
बजेटमा लगानी वर्षलाई लक्ष्य गरेर लगानीमैत्री वातावरण बनाउने कार्यक्रम समेटिनेछ। अर्थमन्त्री पुनकै पालामा लगानी वर्षको घोषणा भएकोले लगानी आर्कषित गर्न विशेष कार्यक्रम आउने स्रोतले बतायो। सरकारले यो वर्ष २०१२/१३ लाई लगानी वर्ष घोषणा गरेको छ।
निरपेक्ष गरिवीको रेखामुनी रहेका बेरोजगार परिवारलाई कम्तीमा एक सय दिनको रोजगारीको प्रत्याभूत गर्ने कार्यक्रम बजेटमा राखिने निश्चित भएको अर्थमन्त्रालयका एक उच्च अधिकारीले बताए। उनका अनुसार सरकारले सञ्चालन गर्ने विकास निर्माण कार्यक्रममा त्यस्ता व्यक्तिलाई सहभागी गराइनेछ।
'नदी नियन्त्रण, ग्रामिण खानेपानी आयोजना, सिंचाई कुलो र सडक निर्माणमा बेरोजगारलाई सहभागी गराइनेछ,' ती अधिकारीले भने। उनका अनुसार सरकारले सञ्चालन गरेको निर्माण कार्यमा त्यस्ता व्यक्तिलाई सहभागी गराउन निर्माण कम्पनीलाई प्रोत्साहन गर्ने कार्यक्रम बजेटमा आउनेछ।
स्रोतका अनुसार, आफ्नो क्षेत्रभित्र कुनै रोजगारीमूलक कार्यक्रम नभएमा सोही जिल्लाको एक सय किलोमिटर भित्र पर्ने अन्य कुनै क्षेत्रमा सञ्चालन हुने रोजगारीमूलक कार्यक्रममा पठाउनुपर्ने व्यवस्था बजेटमा गरिनेछ। सरकारले नयाँ कार्यक्रमहरुका लागि करिव १० अर्ब रुपैयाँ छुट्याएको स्रोतले दावी गर्यो।
बजेटमा सामाजिक सुरक्षा कार्यक्रम अन्तर्गत वृद्ध , विधवा, लोपोन्मुख, अपाङ लगायतका भत्ताको भारलाई व्यवस्थित गर्ने गरी सुधारोन्मुख कार्यक्रम आउने छ। यस्तो भत्ताको भार बढ्दै गएर भविष्यमा धान्न नसक्ने देखिएकोले प्रत्येक नागरिकबाट निश्चित रकम उठाउने र त्यसमा सरकारले केही रकम थप्ने गरी संयन्त्र निर्माणको तयारी भएको हो।
'नागरिकबाट केही रकम उठाएर भबिष्यमा सामाजिक सुरक्षा दिन सकिने व्यवस्था गर्न खोजिएको छ,' ती अधिकारीले भने, 'त्यो रकममा सरकारले केही रकम राखिदिनेछ। यसले सामाजिक सुरक्षाको भार सरकारलाई पर्दैन्।' सामाजिक सुरक्षाको कार्यक्रम हटाएमा अलोकप्रिय भइने डरले सरकाले यसलाई व्यवस्थित गर्नलाई यस्तो विकल्प रोजेको उनले जानकारी दिए।
सामाजिक सुरक्षाको लागि यो वर्ष बजेटमा करिब १० अर्ब रुपैयाँ छुट्याइएको थियो। बजेटमा कृषिको व्यवसायिकरणको लागि विशेष प्राथमिकता दिइनेछ। स्रोतका अनुसार कृषि क्षेत्रको पकेट क्षेत्र घोषणा गरेर त्यो क्षेत्रमा शित भण्डार लगायतका पूर्वाधार निर्माणमा बजेट विनियोजन गरिनेछ। दूध अभावलाई कम गर्न पशुपालन कार्यक्रमलाई बढावा दिने कार्यक्रम बजेटमा राखिने भएको छ।
सरकारले सवै जागिरेबाट उठाइएको सामाजिक सुरक्षा करको पैसाबाट वेरोजगार मजदुरलाई सहयोग गर्ने कार्यक्रमसमेत ल्याउने भएको छ। दुई वर्षअघि सुरेन्द्र पाण्डेले ल्याएको बजेटमा सवै जागिरेबाट एक प्रतिशत सामाजिक सुरक्षा कर लिने व्यवस्था गरेका थिए। सरकारले सुरक्षा कर तिरेका कुनै श्रमिकको रोजगारी खोसिएर जागिर नपाएमा तीन महिनासम्म बेरोजगार भत्ता दिइने बजेटमा आउनेछ।
बजेटमा लगानी वर्षलाई लक्ष्य गरेर लगानीमैत्री वातावरण बनाउने कार्यक्रम समेटिनेछ। अर्थमन्त्री पुनकै पालामा लगानी वर्षको घोषणा भएकोले लगानी आर्कषित गर्न विशेष कार्यक्रम आउने स्रोतले बतायो। सरकारले यो वर्ष २०१२/१३ लाई लगानी वर्ष घोषणा गरेको छ।
चकलेटी नायक आर्यन सिग्देलको
फेसबुक वालमा एक जना केटीसँग फोटोहरु सार्वजनीक भएको छ । उक्त फोटोहरु
हेर्दा उक्त केटी सँग आर्यनको गहिरो सम्बन्ध रहेको देखिन्छ । ती फोटोहरुमा
उक्त केटी र आर्यनको बिच कमेन्टहरु आदन प्रदान भएको छ । फोटोमा देखिएकी
उनै केटीले आर्यनको फेसबुक प्रोफाइलमा ती फोटोहरु ट्याग गरेकी हुन् ।
फेसबुकमा लेखिए अनुसार उनको नाम असरा शाही हो ।फोटोहरु
दश दिन अगाडि जुन १४ मा अपलोड गरिएका हुन् । सार्वजनीक भएको एउटा फोटोमा
कमेन्ट गर्दै नायक सिग्देलले असरा आफ्नी भान्जी हुन कि गर्लफ्रेन्ड हुन ?
भनेर अरुलाई निणर्य गर्न भनेका छन् ।
फोटोहरुमा तपाईहरुले देख्न सक्नुहुन्छ कि आर्यन वाइन र स्नयाक्स सहित असरा सँग निकै मस्तीको मुडमा देखिन्छन् । एक्सीडेन्टमा परेर हात भाँचिएकी असरालाई टेक केयर गरीरहेका पनि देखिन्छन् । तस्विरहरु हेर्दा र कमेन्टहरु पढ्दा असरा र आर्यन वीच अत्यन्तै सामिप्यता रहेको देखिन्छ । कमेन्टहरुमा आर्यनले असरालाई कतै कालु आइ लभ यु , कालु छोरु, लभ यु भैसु कालु जस्ता शब्दहरुले सम्वोधन गरेका छन् । यसबारेमा धेरै भन्नु भन्दा पनि तस्वीरहरु आँफै बोल्छन ।
विश्वप्रसिद्ध सिनेमा अवार्ड ओस्कार अवार्डमा छनोट हुन सफल महाकवि लक्ष्मी प्रसाद देवकोटाको प्रसिद्ध कृति ‘मुनामदन’ मा आधारित रहेर निर्माण गरिएको फिल्म 'मुनामदन' भोली शुक्रबारबाट राजधानीका सिनेमा घरमा लाग्दैछ ।
करिब एक दशक अगाडी निर्माण भई मोफसलमा रिलिज भईसकेको उक्त फिल्म क्यू सिस्टमबाट रिलिज हुन लागेको हो । ज्ञानेन्द्र देउजाको निर्देशनमा नवराज ढकालले निर्माण गरेको सो फिल्ममा उषा पौडेल र दिपक त्रिपाठीले मुनामदनको भुमिका निर्वाह गरेका छन् । यसैगरी फिल्ममा निर शाह, शुभद्रा अधिकारी, दिनेश डिसी, मिथीला शर्मा, रामचन्द्र अधिकारी, विजय लामाको पनि मुख्य भुमिका रहेको छ ।
लक्ष्मण शेषको संगीत, कमल राईको नृत्य, गौतम श्रेश्ठको छायाँकन, रजनीनाथ पन्तको सम्पादन तथा रवि अर्यालको पटकथा तथा संवाद रहेको सो फिल्मले मोफसलका थुप्रै हलमा ५१ औं दिन मनाईसकेको छ । निर्माता ढकालका अनुसार मोफसल र च्यारिटीबाट नै लगानी उठेर फिल्मले मुनाफा कमाईसकेको छ । फिल्म पूर्वका केहि हलमा लाग्न बाँकी रहेकाले आगामी साता नचलेको हलमा चल्ने निर्माताले बताए ।
यस्तै भोली शुक्रबारबाट प्रमोद भण्डारीले निर्देशन गरेको फिल्म 'मन पराएँ माया लाएँ' पनि रिलिज हुनेछ । सुनिल ढकालले निर्माण गरेको सो फिल्ममा श्रीकृष्ण श्रेष्ठ, झरना थापा, शुसिल क्षेत्री र ऋचा सिंह ठकुरीको मुख्य भुमिका रहेको छ । त्यसैगरी गत शुक्रबार राजधानीमा हलमा रिलिज भएको
From her cousin Abhay Deol to friends Sohail Khan and Genelia D’Souza
– actress Esha Deol and her fiance Bharat Takhtani’s sangeet ceremony
saw a lot of Bollywood celebrities and the couple could not stop gushing about each other.
“I am madly love with him, I can’t take my eyes off him,” Esha said about her fiance Bharat, a businessman.
Pouring his heart out, Bharat called Esha his “princess for life,” and added that that he is “looking forward to having my best life and my most wonderful life with my partner.”
A beaming Esha was dressed in a orange-red heavily embroidered lehenga-choli by designer Rokcy S, while her beau flaunted a royal-blue embroidered sherwani.
A trained dancer, Esha managed to get Bharat to dance at the retro-themed sangeet ceremony.
“I love dancing and I managed to get Bharat to dance and he also finally agreed to dance,” said Esha.
Meanwhile, guests from B-Town wished the couple all the best.
Abhay, who came with his girlfriend Preeti Desai, said: “I wish they live happily together and obviously it’s a momentous occasion. I am very excited and happy for them.”
Filmmaker-actor Sohail Khan, who is a friend of Bharat, said that he knows Bharat since years. “He is a Bandra boy and Esha has been a family friend. I just wish them all the best and they are a lovely couple.”
Newly married couple Riteish Deshmukh and Genelia feel that marriage will mark an exciting new chapter in Esha-Bharat’s relationship.
“I just wish them a happy married life. I am extremely happy for Esha that she found her true love and wish them both a happy married life,” Riteish said.
Genelia: “Yeah, we wish them all the best for their new life together and I am sure it’s going to be an exciting new chapter in their life.”
Esha’s mehendi ceremony will be on June 28 followed by the a traditional wedding in a temple June 29 and a reception the next day
“I am madly love with him, I can’t take my eyes off him,” Esha said about her fiance Bharat, a businessman. Pouring his heart out, Bharat called Esha his “princess for life,” and added that that he is “looking forward to having my best life and my most wonderful life with my partner.”
A beaming Esha was dressed in a orange-red heavily embroidered lehenga-choli by designer Rokcy S, while her beau flaunted a royal-blue embroidered sherwani.
A trained dancer, Esha managed to get Bharat to dance at the retro-themed sangeet ceremony.
“I love dancing and I managed to get Bharat to dance and he also finally agreed to dance,” said Esha.
Meanwhile, guests from B-Town wished the couple all the best.
Abhay, who came with his girlfriend Preeti Desai, said: “I wish they live happily together and obviously it’s a momentous occasion. I am very excited and happy for them.”
Filmmaker-actor Sohail Khan, who is a friend of Bharat, said that he knows Bharat since years. “He is a Bandra boy and Esha has been a family friend. I just wish them all the best and they are a lovely couple.”
Newly married couple Riteish Deshmukh and Genelia feel that marriage will mark an exciting new chapter in Esha-Bharat’s relationship.
“I just wish them a happy married life. I am extremely happy for Esha that she found her true love and wish them both a happy married life,” Riteish said.
Genelia: “Yeah, we wish them all the best for their new life together and I am sure it’s going to be an exciting new chapter in their life.”
Esha’s mehendi ceremony will be on June 28 followed by the a traditional wedding in a temple June 29 and a reception the next day
“You know, my wedding dates have been getting ready ever since I was 14. My dad wanted me to get married since then. My parents tried to get me settled down four times and every time I backed out,” Veena told IANS.
She further added, “But when ‘Swayamvar…’ happened, my abu and my friends supported me a lot. When I was ready for it (marriage), it didn’t happen. I think my marriage plans are jinxed. It has been cancelled many a times.”
After her stint on reality show “Bigg Boss”, “Swayamvar…” would have been her second Indian show. She was not shocked when she came to know that the show has been cancelled.
“I was not surprised when I heard that the channel had shut down, because it was not new to me. Of course, money is an important part. I lost my money, but when my manager called me and told me about it, my only reaction was, ‘Ok’. I believe it happens in our lives. I am a very positive person. (May be Allah ne kuch behtar rakha hai mere liye),” said Veena who is said to be dating director Hemant Madhukar. She is working in his film “Mumbai 125 kms”.
However, she admits her father was upset when the show didn’t happen.
“If ‘Swayamvar…’ would have happened, may be I would have even got married. When it got cancelled, my dad was very upset. Something is wrong with my wedding (kuch toh gadbad hai mere shaadi main). I don’t think I will ever get married.
“I know it’s a beautiful relationship to live with your partner, you grow older together but let’s see when it will happen with me,” she added.
Veena came to limelight after her link-up with tainted Pakistani bowler Mohammad Asif. She rose to fame in India after appearing in the fourth season of controversial reality show “Bigg Boss”. During her stay in the “Bigg Boss” house, Veena was linked to Bollywood actor Ashmit Patel.
Currently Veena is busy shooting for Bollywood films “Daal Mein Kuch Kaala Hai”, “Zindagi 50:50″, “Super Model” and “Dirty Picture: Silk Sakkath Maga”, Kannada version of hit Hindi film “The Dirty Picture”
Kathmandu: Red Bull in Nepal has launched a consumer promotion campaign
“RED BULL CASHFULL”. The consumer promotion campaign offers consumers a
chance to win cash prizes of NPR 5000, NPR 10,000, NPR 20,000 and NPR
100,000.
The Red Bull promotion cans have a silver pull off ring on top of the can and the prizes are printed under the pull off ring of the can.
The lucky winner possessing the pull off ring, with cash prize printed on it, needs to call 01-4444444 to claim the prize.
Consumers are required to keep the whole portion i.e. the whole pull off ring and the portion where prize is printed together when claiming the cash prize. The claimed cash prizes are subject to tax deduction as per the law of Nepal. The above descriptions of “RED BULL CASHFULL” campaign are also printed on the body of the Red Bull can.
Red Bull is one of the most popular energy drinks among youths in Nepal as well as around the world. Red Bull enhances performance, improves concentration and boosts reaction speed.
Red Bull is available in 250ml golden cans in Nepal and is exclusively imported and marketed by GB Marketing Pvt. Ltd., a wholly owned subsidiary of Gorkha Brewery Pvt. Ltd.
The Red Bull promotion cans have a silver pull off ring on top of the can and the prizes are printed under the pull off ring of the can.
The lucky winner possessing the pull off ring, with cash prize printed on it, needs to call 01-4444444 to claim the prize.
Consumers are required to keep the whole portion i.e. the whole pull off ring and the portion where prize is printed together when claiming the cash prize. The claimed cash prizes are subject to tax deduction as per the law of Nepal. The above descriptions of “RED BULL CASHFULL” campaign are also printed on the body of the Red Bull can.
Red Bull is one of the most popular energy drinks among youths in Nepal as well as around the world. Red Bull enhances performance, improves concentration and boosts reaction speed.
Red Bull is available in 250ml golden cans in Nepal and is exclusively imported and marketed by GB Marketing Pvt. Ltd., a wholly owned subsidiary of Gorkha Brewery Pvt. Ltd.
Cricket looks to hit big in this year’s Pulsar Sports Award, with
strong challenge coming from swimming with spots in each of the
nominations announced for four categories on Tuesday.
Three swimmers and a coach are the four candidates in each of the categories—Best Male Player of the Year, Best Female Player of the Year, Best Youth Player of the Year and Best Coach of the Year. Equestrian also found an unlikely spot in the Best Male Player of the Year category.
The Best Male Player of the Year is likely to see a keen contest with each of the nominees—cricketer Parash Khadka, equestrian Dhurba Prasad Aryal, golfer Shiva Ram Shrestha, swimmer Shailesh Rana and sprinter Tilak Ram Tharu— having notable achievement last year.
Khadka made 95 runs to lead Armed Police Force to a triumph in the Sixth National Games over Nepal Police Club. His other achievements include guiding Nepal to their maiden semi-final of the ACC T2- Cricket Championship, helping minnows Nepal finish seventh in the World T20 qualifiers in UAE and bagging three most-valuable-player awards in the nine matches that Nepal played in the tournament.
Golfer Shiva Ram Shrestha won seven of the total 11 tournaments last year that saw his annual earnings surge to Rs909,600. Swimmer Shaliesh Rana also has a strong base—wining 14 medals, including 19 golds and four silver medals. He also set a new record of 2min 31.7 secs in the 200m individual medley and bagged seven gold medals in the 11th Galaxy Cup.
Tilak Ram Tharu rewrote the record books in the 400m by clocking 48.32 secs and bagged five gold medals in two tournaments. Another candidate Dhurba Prasad Aryal gave Nepal the only gold medal at the First South Asian Beach Games in Sri Lanka, wining an individual gold in equestrian. Likewise, Pramila Rijal (athletics), Shreya Dhital (swimming), Tara Pun (weightlifting) Nabita Shrestha (table-tennis), Ngashala Devi Tamang are the nominees in the Best Female Player of the Year category.
Pun looks the strongest of the five candidates, with two national records and an individual title of the Strongest Woman to help her cause. Pun set a new national record in the 69kg category, with a total lift of 157kgs including 91kg in clean and jerk. Her achievements did not stop there. The former Maoist combatant made another record in Weighlifting Grand Prix and was awarded the title of the ‘Strongest Woman’ at the First South Asian Weight-lifting Championship.
In Youth Player of the Year category, Prithu Baskota (cricket) looks the strongest bet with challenges coming from Sirish Gurung (swimming), Siddhanta Adhikari, Biswarupa Buda (athletics) and Rubin Chettri (cricket). Baskota, skipper of the Nepal U-19 team, was a key member in APF’s win in the National Games. He led Nepal to the second spot in the ICC U-19 World Cup qualifiers.
The Coach of the Year Award category has three candidates—Jagat Tamata, Nabin Singh and Pubudu Dassanayake—from cricket vying for the honours. Tamata, the coach of U-19 national side, made to the list on the back of his achievements in the U-19 World Cup qualifiers in Ireland.
Singh led Janakpur to title at the Women’s U-19 National Championship as well as securing a hat-trick of wins at the ACC U-19 Women’s Championship in Kuwait. Dassanayake, meanwhile, helped Nepal reach the ACC T20 Cup semi-finals and helped the team qualify to the ICC T-20 World Cup. The other nominees in the category are Ishowro Karki of swimming and Bir Bahadur Rana of judo.
Three swimmers and a coach are the four candidates in each of the categories—Best Male Player of the Year, Best Female Player of the Year, Best Youth Player of the Year and Best Coach of the Year. Equestrian also found an unlikely spot in the Best Male Player of the Year category.
The Best Male Player of the Year is likely to see a keen contest with each of the nominees—cricketer Parash Khadka, equestrian Dhurba Prasad Aryal, golfer Shiva Ram Shrestha, swimmer Shailesh Rana and sprinter Tilak Ram Tharu— having notable achievement last year.
Khadka made 95 runs to lead Armed Police Force to a triumph in the Sixth National Games over Nepal Police Club. His other achievements include guiding Nepal to their maiden semi-final of the ACC T2- Cricket Championship, helping minnows Nepal finish seventh in the World T20 qualifiers in UAE and bagging three most-valuable-player awards in the nine matches that Nepal played in the tournament.
Golfer Shiva Ram Shrestha won seven of the total 11 tournaments last year that saw his annual earnings surge to Rs909,600. Swimmer Shaliesh Rana also has a strong base—wining 14 medals, including 19 golds and four silver medals. He also set a new record of 2min 31.7 secs in the 200m individual medley and bagged seven gold medals in the 11th Galaxy Cup.
Tilak Ram Tharu rewrote the record books in the 400m by clocking 48.32 secs and bagged five gold medals in two tournaments. Another candidate Dhurba Prasad Aryal gave Nepal the only gold medal at the First South Asian Beach Games in Sri Lanka, wining an individual gold in equestrian. Likewise, Pramila Rijal (athletics), Shreya Dhital (swimming), Tara Pun (weightlifting) Nabita Shrestha (table-tennis), Ngashala Devi Tamang are the nominees in the Best Female Player of the Year category.
Pun looks the strongest of the five candidates, with two national records and an individual title of the Strongest Woman to help her cause. Pun set a new national record in the 69kg category, with a total lift of 157kgs including 91kg in clean and jerk. Her achievements did not stop there. The former Maoist combatant made another record in Weighlifting Grand Prix and was awarded the title of the ‘Strongest Woman’ at the First South Asian Weight-lifting Championship.
In Youth Player of the Year category, Prithu Baskota (cricket) looks the strongest bet with challenges coming from Sirish Gurung (swimming), Siddhanta Adhikari, Biswarupa Buda (athletics) and Rubin Chettri (cricket). Baskota, skipper of the Nepal U-19 team, was a key member in APF’s win in the National Games. He led Nepal to the second spot in the ICC U-19 World Cup qualifiers.
The Coach of the Year Award category has three candidates—Jagat Tamata, Nabin Singh and Pubudu Dassanayake—from cricket vying for the honours. Tamata, the coach of U-19 national side, made to the list on the back of his achievements in the U-19 World Cup qualifiers in Ireland.
Singh led Janakpur to title at the Women’s U-19 National Championship as well as securing a hat-trick of wins at the ACC U-19 Women’s Championship in Kuwait. Dassanayake, meanwhile, helped Nepal reach the ACC T20 Cup semi-finals and helped the team qualify to the ICC T-20 World Cup. The other nominees in the category are Ishowro Karki of swimming and Bir Bahadur Rana of judo.
A suspected gas explosion reduced a house to smoking rubble, killed a 2-year-old boy and left a man seriously burned in northwest England on Tuesday, police and rescue workers said.
Police were not linking the explosion to terrorism, but said they were treating the child's death as "suspicious."
Superintendent Neil Evans said detectives were looking into reports of a domestic disturbance in the area the night before the explosion.
Fire service spokesman Dean Nankivell said firefighters were looking at a variety of possible causes for the blast, but "gas is definitely a strong contender."
The National Grid utilities company said residents had complained of a smell of gas before the blast.
The explosion left a pile of rubble
where the row house had stood in the town of Oldham, 160 miles (260
kilometers) northwest of London, and damaged two other houses beyond
repair.
Greater Manchester Police said the injured man was taken to a nearby hospital with serious burns. He was in serious but stable condition Tuesday.
Firefighters searched the rubble amid fears more people could be trapped, but found no one.
The National Grid said five houses were damaged and 100 homes evacuated after the blast.
India's new Army chief General Bikram Singh is visiting Nepal on the second week of July.
This will be the first foreign visit of Singh after his appointment as
the Indian Army chief last month. Singh will be in Nepal from July 10-13
and is scheduled to meet President Ram Baran Yadav and Prime Minister
Baburam Bhattarai, among others, according to Nepal Army Spokesperson
Ramindra Chhetri.
He will be conferred with the title of honorary general of the Nepal Army by President Yadav. The Nepal Army and the Indian Army share a six-decade-old tradition of conferring the honorary rank to the army chiefs of the two nations.
The Nepal Army has said the visit is part of efforts to continue the tradition and will be aimed at bolstering bilateral military ties. "The fact that Gen Singh has decided to be in Nepal for his first foreign visit after assuming office demonstrates the growing importance attached by India to the Nepal Army," said a highly placed Army source.
India's previous Army chief Gen V K Singh had visited Nepal twice during his tenure on the invitation of the Chief of Army Staff, General Chhatra Man Singh Gurung.
This will be the first foreign visit of Singh after his appointment as
the Indian Army chief last month. Singh will be in Nepal from July 10-13
and is scheduled to meet President Ram Baran Yadav and Prime Minister
Baburam Bhattarai, among others, according to Nepal Army Spokesperson
Ramindra Chhetri. He will be conferred with the title of honorary general of the Nepal Army by President Yadav. The Nepal Army and the Indian Army share a six-decade-old tradition of conferring the honorary rank to the army chiefs of the two nations.
The Nepal Army has said the visit is part of efforts to continue the tradition and will be aimed at bolstering bilateral military ties. "The fact that Gen Singh has decided to be in Nepal for his first foreign visit after assuming office demonstrates the growing importance attached by India to the Nepal Army," said a highly placed Army source.
India's previous Army chief Gen V K Singh had visited Nepal twice during his tenure on the invitation of the Chief of Army Staff, General Chhatra Man Singh Gurung.
In what may seem like a political confrontation between the opposition
parties and the ruling UCPN (Maoist), youth leaders of the Nepali
Congress (NC) and the CPN-UML on Wednesday refused to meet Prime
Minister Baburam Bhattarai
"We have been forced to carry the burden of his wrong move to dissolve the Constituent Assembly (CA). The career of leaders of our generation is now at stake," said NC youth leader Gagan Thapa.
Bhattarai had scheduled a meeting with select youth leaders of other parties who had been supportive of him in the past. Some youth leaders from the opposition parties had good faith in the prime minister because of his commitment to peace and constitution and what his party calls 'progressiveness.' However, other political leaders claimed the PM only wanted to use the young leaders for his own political gains.
"He has not held discussions with those he should have been meeting. This meeting with youth leaders is just an eyewash," Thapa said.
UML youth leaders also said the meeting was meaningless, especially after his recent statement that he will not quit until a new government is formed.
"He [PM Bhattarai] himself is making provocative statements instead of clearing the way for consensus among parties. Why should we meet him?" said UML youth leader Yogesh Bhattarai.
Youth leaders have been molunting pressure on the PM to step down and make way for a national consensus government.
"The prime minister is inviting serious political confrontation instead of putting his signature on paper for the sake of consensus," said Yogesh Bhattarai.
After the youth leaders refused to meet the PM, other leaders were summoned to Baluwatar to discuss a way out of the current political crisis.
"We have been forced to carry the burden of his wrong move to dissolve the Constituent Assembly (CA). The career of leaders of our generation is now at stake," said NC youth leader Gagan Thapa.
Bhattarai had scheduled a meeting with select youth leaders of other parties who had been supportive of him in the past. Some youth leaders from the opposition parties had good faith in the prime minister because of his commitment to peace and constitution and what his party calls 'progressiveness.' However, other political leaders claimed the PM only wanted to use the young leaders for his own political gains.
"He has not held discussions with those he should have been meeting. This meeting with youth leaders is just an eyewash," Thapa said.
UML youth leaders also said the meeting was meaningless, especially after his recent statement that he will not quit until a new government is formed.
"He [PM Bhattarai] himself is making provocative statements instead of clearing the way for consensus among parties. Why should we meet him?" said UML youth leader Yogesh Bhattarai.
Youth leaders have been molunting pressure on the PM to step down and make way for a national consensus government.
"The prime minister is inviting serious political confrontation instead of putting his signature on paper for the sake of consensus," said Yogesh Bhattarai.
After the youth leaders refused to meet the PM, other leaders were summoned to Baluwatar to discuss a way out of the current political crisis.
इन्टरनेटको प्रयोगसँगै धेरै विकृती समेत आएका छन् । इन्टरनेटको दुरुपयोग
गर्दै आफ्नो साइट वा ब्लग तथा सामाजिक संजाल मार्फत विभिन्न झुट्टा अफवाह
फैलाउनेहरुको कमी छैन । यस्तै गलत मान्छेको सिकार बनेका छन् बलिउड
सुपरस्टार अमिताभ बच्चन । एक व्यक्तिले आफ्नो ब्लगमार्फत अमिताभ बच्चनको
सडक दुर्घटनामा ज्यान गएको गलत समाचार सार्वजनिक गरेपछि त्यसले सनसनी
मच्चाएको छ ।
सडक दुर्घटनामा अमिताभको ज्यान गएको भन्दै एक ब्लगमार्फत अफबाह
फैलाइएपछि धेरै मानिस स्तब्ध बने । अमिताभ चढेको कार अमेरिकाको न्यूजर्सीको
मरिस टाउन नजिकै दुर्घटना भएको र त्यसमा परी उनको ज्यान गएको भनेर उक्त
ब्लग प्रयोगकर्ताले आफ्नो ब्लगमा गलत समाचार राखेको थियो ।
स्मरण रहोस् केही समय पहिले बलिउडका कुनै जमानाका सुपरस्टार राजेश खन्नाको निधन भएको गलत खबर इन्टरनेट मार्फत फैलिएको थियो भने यो वर्षको सुरुतिर भारतीय गायिका लता मंगेशकरको निधन भएको खबरले समेत सबै अचम्ममा परेका थिए ।
यस्ता गलत समाचारका कारण फैलिने सनसनीले त्यस्तो गलत काम गर्नेहरुलाई तत्कालका लागि मनोरञ्जन त दिन्छ, तर त्यो समाचारले सेलिब्रेटी तथा शुभेक्षुकहरुमा भने नराम्रो असर पुग्छ । वास्तवमा यस्तो कर्म निकै ठूलो अपराध नै हो
सडक दुर्घटनामा अमिताभको ज्यान गएको भन्दै एक ब्लगमार्फत अफबाह
फैलाइएपछि धेरै मानिस स्तब्ध बने । अमिताभ चढेको कार अमेरिकाको न्यूजर्सीको
मरिस टाउन नजिकै दुर्घटना भएको र त्यसमा परी उनको ज्यान गएको भनेर उक्त
ब्लग प्रयोगकर्ताले आफ्नो ब्लगमा गलत समाचार राखेको थियो ।स्मरण रहोस् केही समय पहिले बलिउडका कुनै जमानाका सुपरस्टार राजेश खन्नाको निधन भएको गलत खबर इन्टरनेट मार्फत फैलिएको थियो भने यो वर्षको सुरुतिर भारतीय गायिका लता मंगेशकरको निधन भएको खबरले समेत सबै अचम्ममा परेका थिए ।
यस्ता गलत समाचारका कारण फैलिने सनसनीले त्यस्तो गलत काम गर्नेहरुलाई तत्कालका लागि मनोरञ्जन त दिन्छ, तर त्यो समाचारले सेलिब्रेटी तथा शुभेक्षुकहरुमा भने नराम्रो असर पुग्छ । वास्तवमा यस्तो कर्म निकै ठूलो अपराध नै हो
‘देखाईदिन्छु सवै कुरा पैसा तिरेपछि’ भन्दै आईटम गीतमा नृत्य गर्ने कलाकार सम्झना प्याकुरेलको अहिले भाग्य खुलेको छ । यही गीतमा आईटम डान्स गरेपछि सिंगापुरवाट एक सांकृतिक कार्यक्रमका लागि निम्तो आयो । अहिले उनी पैसा तिरेपछि सवै कुरा देखाउन सिंगापुर लागेकी छिन् ।
असार २९ गतेवाट देशभरका हलमा रिलीज हुने तयारीमा रहेको लक सिनेमाको एउटा गीतको चर्चा अहिले वजारमा राम्रैसँग भएको पाईन्छ । यो गीतमा सम्झना प्याकुरेलले खुलेरै आफ्नो जवानी प्रदर्शन गरेकी छिन् । दुई अर्थ लाग्ने गीतका शब्द र उनको कामुक नृत्य तालमेल मिलेको देखिन्छ ।ऋषि न्यौपानेको निर्देशनमा तयार भएको यो सिनेमालाई हरि खनालले निर्माण गरेका हुन् । चलचित्रमा वेनिशा हमाल, किशोर खतिवडा लगायतका कलाकारको अभिनय रहेको छ । तर, नायिका वेनिशाले भने यो सिनेमाको प्रोमोशन नगर्ने वताईसकेकी छिन् । यसैले पनि लकवाट एउटा आईटम गीतमा मात्र गरेकी सम्झनालाई नै लक लागेको देखिन्छ ।
नव गठित कार्य समितिमा उपाध्यक्ष बिन्दु त्रिपाठी,सचिव राजन गौतम, कोषाध्यक्ष राजीव खत्री, सदस्यहरुमा सीमा शर्मा, तारा फुंयांल, रामकुमार श्रेष्ठ,जीवन बास्कोटा र प्रियंका बुढाथोकी रहनुभएको छ । कार्यक्रममा नेपाल पत्रकार महासंघका प्रतिष्ठान शाखा संयोजक बालकृष्ण बस्नेतले नवगठित शाखा महासंघले पारित गरेको र श्रमजीवी पत्रकार ऐन कार्यान्वन लगायतका विषय लागु गर्न सक्रिय हुने विश्वास व्यक्त गर्नुभएको छ । कार्यक्रमा सहसंयोजक मातृका पौडेल , न्युज टवाण्टीफोर शाखाका उपाध्यक्ष नारायण भण्डारी, नेपाल पत्रकार महासंघ उज्यालो एफएमका अध्यक्ष रोशन पुरी लगायतले शाखाको सफलताको शुभकामना व्यक्त गर्नुभएको थियो । त्यस अवसरमा मेरो एफ एमका प्रबन्ध निर्देशक बलराम श्रेष्ठले शाखामा पत्रकार कल्याणकारी कोषका लागि रु ५ हजार प्रदान गर्नुभएको छ ।
आज गाउँकै हजुआमा पर्ने मेरो घरमा आउनु भयो । र मसँग धित मरुन्जेल
रुनुभयो । हजुआमाको रुवाइले मेरो मन पनि रोयो । लाग्ने मान्छे कठोर हुन्छ
भन्छन् तर मलाई बिश्वास लाग्दैन । भावना हो आँसु कसैको दुःख पीडामा यो
पग्लेर पानी बनेर बग्ने गर्दछ । त्यही भयो आज मेरो आँखामा । वृद्धावस्थातिर
उकालो चढ्दै गरेकी ती हजुरआमाको अनुहारमा हेर्छु । वर्षायामको झरी जस्तै
वगिरहेछ आँसु आँखाबाट ।
गाउँमा उनीहरुको जीवन सामानय र अनुकरणीय थियो पहिले । सबैजना उनीहरुलाई आदर गर्थे । तीन जनाको सुखी र आदर्श परिवार थियो । विहान सखारै उठ्थे दुबै बुढाबुढी नै । बुढा गोठधन्दामा लाग्थ्यो । बुढीचाहिँ घरधन्दातिर लाग्थिन् । गोठधन्दा सकेपछि घर नजिकैको धारामा स्नान गरी धोती फेरेर पूजा कोठामा गइ पूजाआजा गर्थ्यो । त्यसपछि एकआधा घण्टा रामायण गरिसक्दा बुढीले चिया पकाइसकेकी हुन्थिन् । बुढा चिया खाई लाग्थ्यो खेतिपातीको काम गर्न खेततिर ।
बुढाबुढीको जाय जन्मको रुपमा एउटा मात्र छोरो रत्नको जन्म भएको थियो । रत्न एउटा मात्र छोरो भएकोले केही काम लगाउदैनथे उनीहरु । तर पुलपुलिएर हो कि किन हो उसले एसएलसी पनि पास गर्न सकेन । अरु साथीहरु क्याम्पस पढ्न सहरतिर लागे ऊ भने एउटा गाडी किनेर गाडी चलाउन थाल्यो । त्यसको केही वर्ष पश्चात बुढाबुढीले रत्नको विहे धुमधामसँग गरेका थिए । वेहुली भित्र्याएपछि मसँग बुढाले अर्थात हजुवुवाले भनेका थिए हेर नाति हाम्रो घरमा पनि लक्ष्मी भित्रिन् । अब दुःखका दिन गए हाम्रा । तर छ महिना नपुग्दै ती बुढी अर्थात हजुरआमाको आँखामा आँसु देख्दा छक्क पर्छु म । उसको आँखाको आँसुको मुहान पत्ता लगाउन खोज्छु ।
किन रुनुभएको हजुआमा म प्रश्न गर्छु ।
बुढेसकालमा दुःख पाइने भो बाबु । रुँदै भन्नुहुन्छ ।
चारजनाको सुखी परिवार छ ठूलो परिवार पनि हैन । सम्पति पनि टन्नै छ किन दुःख पाउनु र खोतल्ने प्रयास गर्छु ।
सम्पतिले हुँदोरहेनछ बाबु । घरमा सबैजना मिलेर बस्न सकियो भने मात्र सुखले जीवन बित्ने रहेछ । अझै पनि हजुरआमाको आँखाबाट आँसु बग्दै छ ।
भाउजू पनि राम्रो हुनुहुन्छ । रत्न पनि राम्रै हुनुहुन्छ । त्यस्तो नराम्रो त म देख्दिन नि हजुरआमा म सोध्छु । हामी दुबैजना एकअर्काका श्रीमतिलाई भाउजू भनेरै सम्बोघन गर्छौ ।
के गर्नु र बाबु रुप मात्रै राम्रो भएर हुन्न रैछ वानी पनि राम्रो चाहिने रहेछ । छोरा आफ्नो भएपनि बुहारी आफ्नो हुँदोरहेनछ । फेरि छोरा पनि विहे गरे पछि अर्कै हुँदोरहेछ । सुँक्कसुँक्क गर्दै भन्नुहुन्छ ।
कस्तो होला यो संसार । आइमाइ-आइमाइ कहिले पनि मिल्न नसक्ने । मैले जाने बुझेँ र सुनेँ अनुसार जति पनि ब्यवहारिक मामलामा कलह र झगडा भएका छन् । ती सबै स्वस्नी मान्छेबाटे भएका छन् । के एक आपसमा मिलेर समझदारीमा आफ्नो समस्याको समधान गर्न सकदैनन् यिनीहरु ती आइमाई आफैँ हुन् पहिले एउटी प्यारी छोरी। पछि कसैको श्रीमती बुहारी सासू र सौता हुने । त्यही आइमाई घरबाट छोरी भएर माइत जाँदा आफू बुहारी भएको बिस्रदै आमासँग भउजु वा बुहारीको कुरा काटेदै दिन बिताउने आफ्नो जन्म दिने आमाबाबुलाई भूलि सासूससुराबाट श्रीमानलाई अलग गराउने कुनै दिन आफू पनि बुहारी भइ वुहार्तन खपेको बिर्सी बुहारीलाई सास्ती दिने र त्यही आइमाइ हो आइमाइकै श्रीमान खोस्न सौता भएर जाने । किन यस्तो हुन्छ यिनीहरुले नजानेर हो वा बुझ पचाएर आखिर आइमाइहरुले कति दिनसम्म लाग्नेमान्छे माथि दोष थुपार्ने हुन् भाइ फुटे गवार लुटे भनेझैँ भएन र हामीलाई अधिकार दिएनन् । अवसर दिएनन् । हामीलाई वरावर हक दिएनन् । के सबै कुराहरु लोग्ने मान्छेले कुम्ल्याएर राखेका छन् आफू सक्षम भए के लोग्ने मान्छेहरुले प्रतिस्थापित गर्न सक्थे अंशअंश भनेर आन्दोलन् गर्ने ठाउँमा उच्च शिक्षा अनिवार्य छोरीलाई दे भनेर भन्न किन कन्जुस्याइँ गर्छन् आफू सक्षम वा स्वाबलम्वी हुने कुरा किन उठाउदैनन् के सबैभन्दा ठूलो कुरो अंशै हो त यो त दिदीभाइ दाजुबहिनी वीच फाटो ल्याउने एउटा माध्यम होइन र माइतीचेली वैमन्यष्यता उब्जाउने बाटो भएन र यो किन घरधन्दे र कोठे कुरालाई लिएर एकआपसमा जोरीपारी हुन्छन् यस्ता धेरै कुराहरु उब्जायो मनमा ती बुढी हजुरआमाको रुवाइले । र अर्को सर्वब्यापी हुने स्वास्नीको कुरा किन सुन्छन् लोग्ने मान्छेहरु आफ्नो मातृत्व भूलेर । हुने कुरा पो सुन्नु पर्छ त । हुने नहुने सबै कुराहरु सुनेर हुन्छ मष्तिष्कमा तर्कवितर्क चलिरहन्छ ।
हजुरआमाको कुरा सुन्दासुन्दै टोलाउन पो पुगेछु । झल्यास्स हुन्छु । र फेरि सोध्छु ।
रत्नले केही भन्नुहुन्न त भाउजूलाई ?
के भन्थ्यो र बाबु । स्वास्नीले जसो भन्यो उसै । के गर्नु पहिले जानिएन । एउटा छोरो भइहाल्यो भनियो । अरु जन्माउनलाई बुढाले भन्दाभन्दै पनि मैले मानिन । आज यो गति भो । तिम्रो त हाम्रो रत्नेको जोइपोइ साथी हो । तिमीले सम्झाइदिन मिल्छ नि । लौन बाबु सम्झाइदेऊ । मान्छे र अन्नले पेट भर्ने भए अलि वुद्धि पलाउथ्यो कि आशा राख्नुहुन्छ ममाथि ।
भइहाल्छ नि । म आश्वासन दिन्छु ।
ल बाबु म जान्छु घरतिर । सबै घरधन्दा लथािलंग होला । बाचुन्जेल लाउनुखानु परिगो । उठ्दै भन्नुहुन्छ ।
भाउजूले धन्दा गर्नुहुन्न र म प्रश्न गर्छु ।
त्यस्तो गरेर घरब्यवहार मिलाउने काम गरे किन मेरो मन यसरी रुन्थ्यो होला । एउटा भाको छोरो थोत्रो गाडी लिएर हिड्छ । महिना दुई महिनामा आउँछ । बुहारी भने राम्राराम्रा लुगा लगाएर घुम्न जाने घर बसे सुत्ने र कोठाबाटै ननिस्कने । हामी गाउँको मान्छे खेतीपाती गर्नै परिगो । त्यतिका गाईबश्स्तु छन् । नगरौँ र नपालौँ भने पनि नहुने । आम्दानीको स्रोत भनेको त्यही हो । के गर्नु र बाबु । तिम्रो हजुरबा कहिले अधेँरो मुख लाएको देखेको थिइन तर आज बुढाको आँखामा आँसु देख्दा मेरो मन कसरी बुझ्छ उभिएर यति भनिसकेपछि लाग्छिन् घरतिर ।
हजुरआमा घरतिर गएपछि मेरो दुईवर्षे छोरीसँग खेलेर बस्छु । र हेर्छु अवोध छोरीको मुहारमा । के मेरी छोरी पनि हजुरआमाहरु अर्थात सासूससुराहरुलाई रुवाउने हुन्छिन् होला त भगवानसँग पूकारा गर्छु । कहिले त्यस्तो बुद्धि नआवस् घर भाड्ने किसिमको ।
भन्नलाई त हजुरआमालाई उसको छोरा बुहारीलाई सम्झाइदिन्छु त भनेँ तर कसरी सम्झाउने हो । म असमन्जस्य मा पर्छु । अर्काको घरायसी मामलामा चासो लिनु त्यति राम्रो होइन भन्छ मेरो मनले । फेरि सुत्ने बेलामा श्रीमतीलाई भन्छु हजुरआमाले भनेका कुराहरु । तर घरबुढीले भनिन् "तपाईँ मात्र हुनुहुन्छ उनीहरुलाई सझाइदिन अरु कोही छैनन् ? उसका दाजुभाइहरु छन् त उनीहरुले सम्झाइदे हुँदैन? वेकारमा दुश्मनी कमाउनलाई वाठो हुनु पर्दैन । कम्तकी छिन् ती रत्निनी दिदी!" म मेरी अर्धािगनीको कुरा स्वीकार्छु । म पनि त्यही लोग्ने मान्छे र त्यही आइमाईको श्रीमान न परेँ । त्यही पनि रत्नलाई चाहिँ भन्नुपर्ला भन्ने निर्णय गर्छु र ऊ आउने बाटो हेरेर बस्छु ।
मेरो मनले एउटा कुनाबाट मधुरो प्रश्न गर्छ के हजुरआमाले भनेझैँ एकभन्दा बढी बढी छोरा बुहारी भए यो रडाको हुँदैन थियो होला घरमा कि बाह्र छोरा तेह्र नाति बुढाको धोक्रो काँधैमाथि भनेजस्तै हो ।
गाउँमा उनीहरुको जीवन सामानय र अनुकरणीय थियो पहिले । सबैजना उनीहरुलाई आदर गर्थे । तीन जनाको सुखी र आदर्श परिवार थियो । विहान सखारै उठ्थे दुबै बुढाबुढी नै । बुढा गोठधन्दामा लाग्थ्यो । बुढीचाहिँ घरधन्दातिर लाग्थिन् । गोठधन्दा सकेपछि घर नजिकैको धारामा स्नान गरी धोती फेरेर पूजा कोठामा गइ पूजाआजा गर्थ्यो । त्यसपछि एकआधा घण्टा रामायण गरिसक्दा बुढीले चिया पकाइसकेकी हुन्थिन् । बुढा चिया खाई लाग्थ्यो खेतिपातीको काम गर्न खेततिर ।
बुढाबुढीको जाय जन्मको रुपमा एउटा मात्र छोरो रत्नको जन्म भएको थियो । रत्न एउटा मात्र छोरो भएकोले केही काम लगाउदैनथे उनीहरु । तर पुलपुलिएर हो कि किन हो उसले एसएलसी पनि पास गर्न सकेन । अरु साथीहरु क्याम्पस पढ्न सहरतिर लागे ऊ भने एउटा गाडी किनेर गाडी चलाउन थाल्यो । त्यसको केही वर्ष पश्चात बुढाबुढीले रत्नको विहे धुमधामसँग गरेका थिए । वेहुली भित्र्याएपछि मसँग बुढाले अर्थात हजुवुवाले भनेका थिए हेर नाति हाम्रो घरमा पनि लक्ष्मी भित्रिन् । अब दुःखका दिन गए हाम्रा । तर छ महिना नपुग्दै ती बुढी अर्थात हजुरआमाको आँखामा आँसु देख्दा छक्क पर्छु म । उसको आँखाको आँसुको मुहान पत्ता लगाउन खोज्छु ।
किन रुनुभएको हजुआमा म प्रश्न गर्छु ।
बुढेसकालमा दुःख पाइने भो बाबु । रुँदै भन्नुहुन्छ ।
चारजनाको सुखी परिवार छ ठूलो परिवार पनि हैन । सम्पति पनि टन्नै छ किन दुःख पाउनु र खोतल्ने प्रयास गर्छु ।
सम्पतिले हुँदोरहेनछ बाबु । घरमा सबैजना मिलेर बस्न सकियो भने मात्र सुखले जीवन बित्ने रहेछ । अझै पनि हजुरआमाको आँखाबाट आँसु बग्दै छ ।
भाउजू पनि राम्रो हुनुहुन्छ । रत्न पनि राम्रै हुनुहुन्छ । त्यस्तो नराम्रो त म देख्दिन नि हजुरआमा म सोध्छु । हामी दुबैजना एकअर्काका श्रीमतिलाई भाउजू भनेरै सम्बोघन गर्छौ ।
के गर्नु र बाबु रुप मात्रै राम्रो भएर हुन्न रैछ वानी पनि राम्रो चाहिने रहेछ । छोरा आफ्नो भएपनि बुहारी आफ्नो हुँदोरहेनछ । फेरि छोरा पनि विहे गरे पछि अर्कै हुँदोरहेछ । सुँक्कसुँक्क गर्दै भन्नुहुन्छ ।
कस्तो होला यो संसार । आइमाइ-आइमाइ कहिले पनि मिल्न नसक्ने । मैले जाने बुझेँ र सुनेँ अनुसार जति पनि ब्यवहारिक मामलामा कलह र झगडा भएका छन् । ती सबै स्वस्नी मान्छेबाटे भएका छन् । के एक आपसमा मिलेर समझदारीमा आफ्नो समस्याको समधान गर्न सकदैनन् यिनीहरु ती आइमाई आफैँ हुन् पहिले एउटी प्यारी छोरी। पछि कसैको श्रीमती बुहारी सासू र सौता हुने । त्यही आइमाई घरबाट छोरी भएर माइत जाँदा आफू बुहारी भएको बिस्रदै आमासँग भउजु वा बुहारीको कुरा काटेदै दिन बिताउने आफ्नो जन्म दिने आमाबाबुलाई भूलि सासूससुराबाट श्रीमानलाई अलग गराउने कुनै दिन आफू पनि बुहारी भइ वुहार्तन खपेको बिर्सी बुहारीलाई सास्ती दिने र त्यही आइमाइ हो आइमाइकै श्रीमान खोस्न सौता भएर जाने । किन यस्तो हुन्छ यिनीहरुले नजानेर हो वा बुझ पचाएर आखिर आइमाइहरुले कति दिनसम्म लाग्नेमान्छे माथि दोष थुपार्ने हुन् भाइ फुटे गवार लुटे भनेझैँ भएन र हामीलाई अधिकार दिएनन् । अवसर दिएनन् । हामीलाई वरावर हक दिएनन् । के सबै कुराहरु लोग्ने मान्छेले कुम्ल्याएर राखेका छन् आफू सक्षम भए के लोग्ने मान्छेहरुले प्रतिस्थापित गर्न सक्थे अंशअंश भनेर आन्दोलन् गर्ने ठाउँमा उच्च शिक्षा अनिवार्य छोरीलाई दे भनेर भन्न किन कन्जुस्याइँ गर्छन् आफू सक्षम वा स्वाबलम्वी हुने कुरा किन उठाउदैनन् के सबैभन्दा ठूलो कुरो अंशै हो त यो त दिदीभाइ दाजुबहिनी वीच फाटो ल्याउने एउटा माध्यम होइन र माइतीचेली वैमन्यष्यता उब्जाउने बाटो भएन र यो किन घरधन्दे र कोठे कुरालाई लिएर एकआपसमा जोरीपारी हुन्छन् यस्ता धेरै कुराहरु उब्जायो मनमा ती बुढी हजुरआमाको रुवाइले । र अर्को सर्वब्यापी हुने स्वास्नीको कुरा किन सुन्छन् लोग्ने मान्छेहरु आफ्नो मातृत्व भूलेर । हुने कुरा पो सुन्नु पर्छ त । हुने नहुने सबै कुराहरु सुनेर हुन्छ मष्तिष्कमा तर्कवितर्क चलिरहन्छ ।
हजुरआमाको कुरा सुन्दासुन्दै टोलाउन पो पुगेछु । झल्यास्स हुन्छु । र फेरि सोध्छु ।
रत्नले केही भन्नुहुन्न त भाउजूलाई ?
के भन्थ्यो र बाबु । स्वास्नीले जसो भन्यो उसै । के गर्नु पहिले जानिएन । एउटा छोरो भइहाल्यो भनियो । अरु जन्माउनलाई बुढाले भन्दाभन्दै पनि मैले मानिन । आज यो गति भो । तिम्रो त हाम्रो रत्नेको जोइपोइ साथी हो । तिमीले सम्झाइदिन मिल्छ नि । लौन बाबु सम्झाइदेऊ । मान्छे र अन्नले पेट भर्ने भए अलि वुद्धि पलाउथ्यो कि आशा राख्नुहुन्छ ममाथि ।
भइहाल्छ नि । म आश्वासन दिन्छु ।
ल बाबु म जान्छु घरतिर । सबै घरधन्दा लथािलंग होला । बाचुन्जेल लाउनुखानु परिगो । उठ्दै भन्नुहुन्छ ।
भाउजूले धन्दा गर्नुहुन्न र म प्रश्न गर्छु ।
त्यस्तो गरेर घरब्यवहार मिलाउने काम गरे किन मेरो मन यसरी रुन्थ्यो होला । एउटा भाको छोरो थोत्रो गाडी लिएर हिड्छ । महिना दुई महिनामा आउँछ । बुहारी भने राम्राराम्रा लुगा लगाएर घुम्न जाने घर बसे सुत्ने र कोठाबाटै ननिस्कने । हामी गाउँको मान्छे खेतीपाती गर्नै परिगो । त्यतिका गाईबश्स्तु छन् । नगरौँ र नपालौँ भने पनि नहुने । आम्दानीको स्रोत भनेको त्यही हो । के गर्नु र बाबु । तिम्रो हजुरबा कहिले अधेँरो मुख लाएको देखेको थिइन तर आज बुढाको आँखामा आँसु देख्दा मेरो मन कसरी बुझ्छ उभिएर यति भनिसकेपछि लाग्छिन् घरतिर ।
हजुरआमा घरतिर गएपछि मेरो दुईवर्षे छोरीसँग खेलेर बस्छु । र हेर्छु अवोध छोरीको मुहारमा । के मेरी छोरी पनि हजुरआमाहरु अर्थात सासूससुराहरुलाई रुवाउने हुन्छिन् होला त भगवानसँग पूकारा गर्छु । कहिले त्यस्तो बुद्धि नआवस् घर भाड्ने किसिमको ।
भन्नलाई त हजुरआमालाई उसको छोरा बुहारीलाई सम्झाइदिन्छु त भनेँ तर कसरी सम्झाउने हो । म असमन्जस्य मा पर्छु । अर्काको घरायसी मामलामा चासो लिनु त्यति राम्रो होइन भन्छ मेरो मनले । फेरि सुत्ने बेलामा श्रीमतीलाई भन्छु हजुरआमाले भनेका कुराहरु । तर घरबुढीले भनिन् "तपाईँ मात्र हुनुहुन्छ उनीहरुलाई सझाइदिन अरु कोही छैनन् ? उसका दाजुभाइहरु छन् त उनीहरुले सम्झाइदे हुँदैन? वेकारमा दुश्मनी कमाउनलाई वाठो हुनु पर्दैन । कम्तकी छिन् ती रत्निनी दिदी!" म मेरी अर्धािगनीको कुरा स्वीकार्छु । म पनि त्यही लोग्ने मान्छे र त्यही आइमाईको श्रीमान न परेँ । त्यही पनि रत्नलाई चाहिँ भन्नुपर्ला भन्ने निर्णय गर्छु र ऊ आउने बाटो हेरेर बस्छु ।
मेरो मनले एउटा कुनाबाट मधुरो प्रश्न गर्छ के हजुरआमाले भनेझैँ एकभन्दा बढी बढी छोरा बुहारी भए यो रडाको हुँदैन थियो होला घरमा कि बाह्र छोरा तेह्र नाति बुढाको धोक्रो काँधैमाथि भनेजस्तै हो ।
सँगै हिँड्दाहिँड्दै उनको हातमा मुठी परेको मोबाइलमा घन्टी बज्यो ।
निकैबेरसम्म बज्न दिइरहिन् तिनले । एकपल्ट नम्बर हेरेर नउठाई हिँडिरहिन्
लुरुलुरु । पूरै घन्टी बजेर थाकेको मोबाइल फेरि थाल्यो बज्न । मैले भनेँ,
'उठाउन मीरा ! किन दुःख दिएको त्यसलाई ?
सँगै हिँड्दाहिँड्दै उनको हातमा मुठी परेको मोबाइलमा घन्टी बज्यो । निकैबेरसम्म बज्न दिइरहिन् तिनले । एकपल्ट नम्बर हेरेर नउठाई हिँडिरहिन् लुरुलुरु । पूरै घन्टी बजेर थाकेको मोबाइल फेरि थाल्यो बज्न । मैले भनेँ, 'उठाउन मीरा ! किन दुःख दिएको त्यसलाई ?
बिस्तारै फोनलाई कानमा लगिन् र बोलिन्, 'हेल्लो !'
उतापट्टिबाट मसिनो पुरुष आवाज आयो ।
मोबाइलको आवाजसँगै उनको हिँडाइको गति धिमा भएको थियो । उनको हिँडाइको गतिलाई असहयोग गर्दै म अघि बढेँ ।
बिहानको कलिलो घामसँगैको सहनसकिने चीसो हावा शरीरका विभिन्न भागलाई र्स्पर्श गर्दै बगिरहेको थियो । बाटाका दुवै किनारमा आधाशताब्दि उँभो उमेर खाएका स्त्रीपुरूषहरू एक्लाएक्लै वा संयुक्त यात्रामा देखिन्थे । कोही खोच्याउँदै, कोही लट्ठी टेक्दै, कोही दौडँदै, कोही छिटोछिटो अघि बढिरहेका देखिन्थे । छिटै पुग्न खोजेझैँ देखिन्थे प्रायः सबैजना । नमस्ते गर्दै, हात उठाउँदै, कुकुर पच्छयाउँदै, धमाधम भएको थियो बिहानलाई । प्रायः एकै प्रकारका परिचित अनुहारहरू, एउटै समयमा भेट हुन्थ्यो, तै पनि कतिसँग चिनजान, परिचय आदि बिनै पनि बितिरहेको थियो समय । धेरैजसो परिचित बोल्ने सर्न्दर्भमा बन्द-हडताल र महँगीको विषय शिर्षकमा देखिन्थ्यो ।
मीरा र मेरो यो 'प्रातयात्रा' सुरू भएको पनि झन्डै चार वर्षभइसकेको छ । उमेरको हदले जागिरबाट अवकास पाएपछि पूर्णकालीक गृहवासपछि यस यात्राले निरन्तरता पाएको हो । जागिरे अवधिमा बसाइको अव्यवस्थाले गर्दा प्रायः खटाइएको ठाउँमा एक्लै बस्ने गरेको थिएँ । आफूसँगसँगै भुरालाई पनि स्कुल सरुवा गरिरहँदा उनीहरूको पढाइ बिग्रने हुनाले आमा र केटाकेटीलाई घरमै छाडेँ । प्रायः लामै जागिरे जीवन मैले एक्लै बिताएँ भने पनि हुन्छ । यस एक्लो जागिरे यात्रामा खाने, सुत्ने, कुनै कुरा पनि व्यवस्थित थिएनन् । साथीभाइहरूका लहैलहैमा लागेर खाने, खेल्ने कुरा पनि सिकियो । मनले बेठीक ठान्दाठान्दै पनि घरलाई ढाँटेर बेकामे कुरामा पैसा खर्च गरियो । पैसा खर्च भएको अर्को दिन मनमा निराशा र पश्चाताप झाँगिएर आउँथे । श्रीमती र छोराछोरीको अनुहार आँखामा नाच्दथ्यो । साथीभाइका अघि नजरशर्मी हुने भएर बेकारमा गरिएको खर्चको हिसाब आज दिमागमा बारम्बार आइरहन्छ ।
श्रीमती र छोराछोरीहरूमाथि अगाध स्नेह र प्रेम हुँदाहुँदै पनि आँखाको बाटो हुँदै मनको पर्दामा अनेक अनुहारहरू स्थापित हुँदै आउँथे । इच्छा र रहर नहुँदानहुँदै पनि कताकताबाट प्रेमजस्तो कुरा उम्रिदै आएको हुन्थ्यो । कुनै बेला कार्यालयका महिला साथीहरू, कुनै बेला डेरा वा घरपटीका छिमेकीहरू, कुनै बेला खाना वा खाजा खाने क्यान्टिनका सेविकाहरू आँखाबाट मनतिर ओर्लिंदै गरेको अनुभव हुन्थ्यो । उनीहरूको आफूसँग हुने प्रस्तुतिले कतिकति बेला आफूलाई सबैभन्दा धेरै माया गर्ने तिनै हुन् कि जस्तो लगी मन बहकिने गर्दथ्यो । महिलाको नबाँधिएको फुकेको कपालजस्तो जति बेला पनि असरल्ला छरिने यस मनले कैयौँ रूप र सौर्न्दर्यको यात्रा गर्यो । मानसिक रूपमा आकषर्णको यात्रामा घुम्दाघुम्दै एकाएक नराम्रो गरी अल्झिएको मन एउटा पीडाको लामो यात्रामा हेलिन पुग्यो । छोप्दाछोप्दै पनि त्यो कुनै कुनाबाट बिस्तारै देखिँदै गएछ । प्रेम एउटा यस्तो अनौठो र अप्ठ्यारो अनुभूति हो, जसलाई सकेसम्म लुकाउन मन लाग्छ र लुकाउनु नै पीडापूर्ण पनि हुँदै जान्छ । प्रेम कहाँ उम्रिन्छ र त्यो कसरी झाँगिदै जान्छ भन्ने कुरा कसैले भन्न सक्छ जस्तो मलाई लाग्दैन । कुनै काल, स्थान र उमेर विशेषले नबाधिने यस अनुभूतिले आक्रान्त हजारौँ मनस्थितिहरू जतासुकै असरल्ल देख्छु, अचेल म । सबै कुरा थाह भईभईकन पनि खेल्न मन लाग्ने कस्तो अप्ठ्यारो खेल हो यो । जब म एकान्तमा हुन्छु, एक्लै हुन्छु, उमेरको यस खुडि्कलामा अप्ठ्यारो गरी टेकेर पनि विगतको रङसँग खेल्न मन लाग्छ ।
घरमा भएका श्रीमती र छोराछोरीहरू गृहस्थीका महान् सदस्यहरू रहे पनि तिनीहरूका अतिरिक्त यस मनमा अर्कै स्वतन्त्र पात्रसत्ताको अनुभूति भइरहन्छ सधैँ । पत्नीबाहेक अरू कसैसँग शरीरसुखको अनुभव साटासाट गरेको नभए पनि मनको तहमा प्रेमका अनेक पर्दाहरू खुल्दै बन्द हुँदै गरिरहन्छन् ।
जोगिँदाजोगिँदै पनि प्रेमको अनौठो जालमा म फँसेछु नराम्रै गरी । उमेर, अवस्था र स्तर केही पनि मिल्दोजुल्दो थिएन । तिनीसँग बिहे गर्ने, घरजम गर्ने वा सँगै जीवन बिताउने इच्छा पनि थिएन । कहिलेदेखि कसरी म एकोहोरिएछु थाहै भएन । आफूलाई साधारणजस्तो लागेको कुरा देख्नेलाई असाधारण हुँदै गएछ । एक दिन एकाएक श्रीमती बिनाखबर डेरामा आइपुगिन् । उनको यो आगमन मेरा लागि ठूलै आपत्तिजस्तो भयो । उनी यसरी एकाएक बिनासूचना आउनाको कारण सोधेँ, उनले त्यस प्रश्नको खासै उत्तर दिइनन् । केवल मुसुक्क हाँसेर भनिन्, 'दिक्क लाग्यो, एक्लै बस्न, अनि...।'
केही दिन त्यत्तिकै बित्यो तर उनले घर फिर्ने लक्षणै देखाइनन् । एकदिन सोधेँ, 'मीरा ! घर जाने होइन - भुरा एक्लै छाडेर यहाँ कतिन्जेल बस्ने - उनीहरूको पढाइ बिग्रेला नि फेरि ।'
'भुराको पढाइ बिग्रिए अर्को वर्षसप्रिन्छ, ठूलाको बानी बिग्रिए कहिले सप्रिन्छ - म त अब नजाने गरी आएकी ।'
म झसङ्ग भएँ । अग्लो ठाउँबाट खसेझैँ । जुन कुरा लुकाउन म कत्ति प्रयत्न गरिरहेको थिएँ, उनले त्यसलाई निर्णय जस्तै सुनाइन् । आफैँसँग लाज, घिन र शरम उम्लिएर आयो । उनको अनुहार हेर्न कत्ति कठिन भयो त्यस क्षण । तर, उनको बुद्धिमानीको अगाडि म नतमस्तक भएँ । यस्तो अनौठो उपचार गरेकी थिइन् तिनले म आफैँभित्र पग्लिएर पानीपानी भएँ । त्यो साँझ मैले मीरालाई भनेँ, 'मलाई माफ देऊ, मैले आफैँलाई बिर्सिएँछु ।'
उनले भनिन्,'मैले किन माफ दिनु नि ! तपाईं आफूले आफैँलाई सम्झे भइगयो नि । म तपाईंलाई तपाईं को हो भन्ने सम्झाउन आएकी थिएँ । अब भोलि नै जान्छु ।'
नभन्दै भोलि बिहानै उठेर उनी बाटो लागिन् । आमा माइत गएको परबाट रुँदै हेरिरहेको भुराभुरी जस्तो मनको भएँ म त्यो दिनभरि । वास्तवमै मलाई त्यो दिन आफ्नो स्थितिको ज्ञान आफैँलाई झस्काउने गरी भयो ।
त्यसको एक हप्तापछि मैले त्यस कार्यालयबाट सरुवा लिइसकेको थिएँ । हिँड्ने बेलामा राधिका साह्रै रोइन् । मसँग उनलाई सम्झाउने कुनै शब्द थिएन । म उनलाई फेरि कुनै दिन लिन आउने कुरा पनि थिएन । हाम्रो प्रेमलाई झन्झन् झाँगिएको पार्ने रहर पनि थिएन । कुनै आश्वासन नै थिएन मेरो उनका लागि । खालि यत्ति मात्र भन्न सकेँ मैले, 'प्रेम र गृहस्थी एउटै कुरा होइन रहेछ राधिका ! मानिसले अन्तिम क्षणमा रोज्नुपर्दा गृहस्थी नै रोज्नुपर्ने रहेछ । प्रेमलाई छातीभरि निमोनियाजस्तो पालेर कहाँकहाँको गृहस्थीमा प्रवेश गर्नुपर्ने रहेछ । तिम्रो गृहस्थीको लागि शुभकामना ।'
उनी रोइरहेकी थिइन् । म लुरुलुरु गएर बसको सिटमा भरिएको थिएँ । यात्राभरि मेरा आँखा राधिकाकै आँशुले भिजेका थिए । कुनै बेला आफैँसँग रिस उठ्थ्यो, किन मैले त्यो कलिली केटीलाई सपना बुनिरहेको बेला भत्काउने आदेश दिइन । आमाले काखमा टाउको अड्याएर जुम्रा खोजिरहँदा फुस्स निदाएजस्तो म किन निदाएँ उनको अनौठो आग्रहसँग । मैले उनीमाथि सपना ओच्छ्याएको थिएन, तर के उनले मैलेजस्तै निरपेक्ष सपना बुनेकी थिइन् होला त ?
जे होस्, एउटै घटनाले म दुई नारी हृदयबाट फालिएको थिएँ । मीराको मनभित्र म एउटा प्राविधिक 'लोग्ने'मात्र थिएँ । राधिकाको मनमा म निष्ठुरताको प्रतीक । आज पनि मीराका अघि मलाई गहिरा भावुक कुराहरू गर्न लाज लाग्छ । मेरो भावको नाङ्गो रूप देखिसकेकी उनका अघि मैले आफ्नै उपस्थितिलाई उभ्याउन सकिन । केवल कर्तव्यको एउटा दिग्दार लाग्दो यात्रामा हिँडिरहेकी जस्तो लाग्छ मलाई उनी । मुखले आजसम्म एक शब्द तलमाथि नबोलेकी भए पनि उनका आँखामा गृहस्थीको निरसता सधैँ उभिएको देख्छु । कैयौँपल्ट मैले माफी मागिसकेँ, तर उनी मुसुक्क हाँसेर यसरी टार्छिन्, मलाई लाजको बर्कोले गम्ल्याङ्ग छोप्छ घरीघरी ।
निकैबाटो हिँडिसकेछु, आफ्नै हिजोको स्मृतिको लौरो टेकेर । पछि र्फकेर हेरेँ, मीरा निकै पर बिस्तारै हिँड्दै आइरहेकी थिइन् । आफूभन्दा पाँच वर्षकान्छी तिनी पनि तीन बीसको छेउछाउ पुगिसकेकी छिन् । बाईस वर्षीय चन्चले केटीलाई बेहुली बनाएर आफ्ना घरमा भित्र्याएका दिन तिनको अनुहार हेरेर कहिले अघाउँला र म, जस्तो लागेको थियो । वास्तवमा जीवनमा कहिल्यै विरक्तिको भाव उत्पन्न भएन उनीप्रति । उनको अनुपस्थितिमा मभित्र सलबलाएको स्वच्छन्द लोग्ने मान्छेप्रति सधैँ व्रि्रोह गर्थें म, तर त्यत्तिकै थाकेको हुन्थेँ ।
मेरो घरगृहस्थी सम्हाल्न आएकी यिनले वास्तवमा पार लगाइन् एउटा ठूलै डुङ्गा । दुई छोरा र दुई छोरी आ-आफ्नै गृहस्थीमा प्रवेश गरिसके । जागीर र गृहस्थीका सिलसिलामा कोही देशभित्र कोही देशबाहिर कर्मक्षेत्रमा व्यस्त छन् । हामी बुढाबुढीलाई आवश्यक खर्च र टेलिफोनमाया दिन उनीहरू कन्जुसी गर्दैनन् । आज हामी एकअर्काको भर भएका छौं ।
जति हेर्छु त्यति माया लाग्छ उनको । मैले यिनीसँग प्रेम त गरिन, तर माया भने सुरु देखि नै गरेँ । जतिबेला पनि माया लागिरहन्थ्यो, तर त्यो माया कहिल्यै प्रेमजस्तो थिएन । सम्झौताको संसारमा प्रेमको उपस्थिति नहुँदोरहेछ । कहिलेकाहीँ लाग्छ, मानिसले हजारौं वर्षेखि जपेर ल्याएको यो प्रेमको आखिर के उपयोगिता छ - के अर्थ छ ?
छेउमा आइपुगेकी तिनलाई नियालेर हेरेँ । अनुहार एकदम निराश र दुःखीजस्तो थियो । बिहान घरबाट निस्कँदाको उज्यालो अस्ताइसकेको थियो, यो प्रात भ्रमणको रङ थिएन अनुहारमा । हेरेँ तिनको अनुहारको रङमा कुनै गृहस्थी वा पारिवारिक पीडाबाट उत्पन्न अभिव्यक्ति थिएन । त्यो सदाको भन्दा अनौठो र अपरिचित थियो । पहिला पनि बेलाबेला त्यस्सै उदाउँथ्यो उनको अनुहारमा त्यस्तो उदासी । अनि बिस्तारै हराउँदै गएको देखिन्थ्यो । उनको अनुहारमा उदाउने खुसी वा उदासी दुवैको कारण सोध्ने आँट मलाई कहिल्यै आएन । मैले उनको अनुहारमा हेरिरहँदा, उनले आफ्नो अनुहार भुइँतिरमात्र घोप्ट्याउँदै हिँडिरहिन् ।
घरमा आइपुग्दा पनि उनको उदासी हराएको थिएन । बाटामा मैले उनलाई भुलाउन के-के, के-के, भनिरहेँ तर ती कुनै कुरा पनि उनले मन दिएर सुनेजस्तो लागेन । यही बेला खेरीखेरी के सोधिरहनु, पछि आफैँ भन्लिन् नि भन्ने सोचेँ ।
साँझमा घर आइपुग्दा पनि मीराको अनुहार झन् अँध्यारो थियो । मनमा चीसो पस्यो । उनलाई केले त्यस्तो पार्यो होला ! सधैँ कस्ताकस्ता पीर लुकाएर हाँस्न सक्ने उनी झन्झन् अँध्यारिएकी थिइन् ।
मैले दुइटा मात्र रोटी खाएँ आज । सदा चारवटा खान्थेँ । उनले त एक गिलास दूधमात्र खाइन् । त्यत्तिकै घरको वातावरण अप्ठ्यारो भएको थियो । सोचेँ, 'अब धेरैबेर चुप लाग्नु हुँदैन, सोध्नुपर्छ ।'
तर मैले केही सोध्नै परेन । छेउमा आएर बसेकी उनी एकाएक मेरो कुममा टाउको अड्याएर रुन थालिन् । अलमल्ल भएँ म । मनमा चीसो पस्यो । केही ठूलै कुरा भएको हुनुपर्छ भन्ने लाग्यो । एकैचोटि मनमा अनेकौँ शङ्का उपशङ्काहरू उम्रिएर आए । आफैँबाट यो कुनै गल्ती भयो कि भनी चारतिर मन डुलाएँ ।
उनको टाउकोमा हात खेलाउँदै भनेँ,'किन यसरी रोएकी मीरा ! बिहान फोन आएदेखि नै तिमी दुःखी देखिन्छ्यौ, कसको फोन थियो त्यो ?'
अनौठो पाराले हेरिन् उनले मेरो अनुहार । पहिलोपल्ट उनी मलाई राम्ररी चिन्न खोजिरहेकी छिन् जस्तो लाग्यो । मेरा दुबै हात समातेर बडो दयनीय अनुहारले अनुनयपूर्वक बोलिन्, 'आज ३ बजे उनको देहान्त भयो । भोलि बिहानै हस्पिटल जौँ न है ।'
एकदम नै दबिएको र डराएको जस्तो थियो उनको आवाज ।
म अलमल्ल भएँ । सोधेँ, 'कसको देहावसान भयो ?'
मेरो आँखामा एकोहोरो हेरिरहिन् । तिनका आँखा कस्ताकस्ता अनौठा र एकोहोरो जस्ता थिए । कुनै प्रेत लागेको बिरामी धामीका अघि एकोहोरिएजस्तै एकोहोरी भएकी थिइन् तिनी । विस्तारै भनिन्, 'कहिलेकाहीँ फोनमा कुरा हुन्थ्यो । बिरामी छु भन्थे, तर यति चाँडै सकिएलान् भन्ने सोचेकी थिइनँ ।'
कहाँकहाँ हेरेर एक्लै आफैँसँग बोलेझैँ भन्दै गइन्, 'सधैँ जीवनका बारेमा सम्झाइरहन्थे । गृहस्थीको महत्व दर्शाइरहन्थे । प्रेमको अर्थ बुझाइरहन्थे । तपाईं नहुँदा पनि फोनबाट तपाईंका बारेमा सोधिरहन्थे, तपाईंको ख्याल राख्नु भनिरहन्थे । मलाई एक्लै एकान्तमा रमाइरहन पुग्ने उनी साथी थिए । तपाईंको गृहस्थीले टम्म भरिएकी म, उनको प्रेमले रमाएकी थिएँ ।'
पागल बरबराएझैँ गर्न लागिन् । मैले दुबै हातले उनको कुम हल्लाएँ ।
झसङ्ग भइन् उनी । एकछिनपछि आँखाको आँसु पुच्छदै भनिन्, 'मैले सारा जिन्दगी तपाईंलाई दिएँ । यो घरलाई संसार बनाएँ । तपाईंको सुखका लागि समर्पित भएँ । भोलि एकपल्ट तपाईं मेरा लागि समय दिनोस् । म उनको अन्तिमपल्ट अनुहार हेर्न चाहन्छु ।'
उनी मेरो काखमा घोप्टिएकी थिइन् । म कत्तिबेलासम्म रनभुल्लमा परेँ । निकैबेरपछि के भयो के भयो । त्यस्सै मन बटारिएर आयो । आँखा त्यत्तिकै भरिए आँसुले । उनको टाउको उठाएर अनुहार हेर्दै भनेँ, 'हुन्छ साथी ! भोलि बिहान म तिम्रो प्रेमीको मलामी जानेछु । तिमीसँगै यो शोकमा सामेल हुनेछु ।'
राति ब्युझिदा पनि उनी भित्तातिर फर्किएर ठूलोठूलो सास फेरिरहेकी थिइन् । नाक पुछिरहेकी थिइन् ।
सँगै हिँड्दाहिँड्दै उनको हातमा मुठी परेको मोबाइलमा घन्टी बज्यो । निकैबेरसम्म बज्न दिइरहिन् तिनले । एकपल्ट नम्बर हेरेर नउठाई हिँडिरहिन् लुरुलुरु । पूरै घन्टी बजेर थाकेको मोबाइल फेरि थाल्यो बज्न । मैले भनेँ, 'उठाउन मीरा ! किन दुःख दिएको त्यसलाई ?
बिस्तारै फोनलाई कानमा लगिन् र बोलिन्, 'हेल्लो !'
उतापट्टिबाट मसिनो पुरुष आवाज आयो ।
मोबाइलको आवाजसँगै उनको हिँडाइको गति धिमा भएको थियो । उनको हिँडाइको गतिलाई असहयोग गर्दै म अघि बढेँ ।
बिहानको कलिलो घामसँगैको सहनसकिने चीसो हावा शरीरका विभिन्न भागलाई र्स्पर्श गर्दै बगिरहेको थियो । बाटाका दुवै किनारमा आधाशताब्दि उँभो उमेर खाएका स्त्रीपुरूषहरू एक्लाएक्लै वा संयुक्त यात्रामा देखिन्थे । कोही खोच्याउँदै, कोही लट्ठी टेक्दै, कोही दौडँदै, कोही छिटोछिटो अघि बढिरहेका देखिन्थे । छिटै पुग्न खोजेझैँ देखिन्थे प्रायः सबैजना । नमस्ते गर्दै, हात उठाउँदै, कुकुर पच्छयाउँदै, धमाधम भएको थियो बिहानलाई । प्रायः एकै प्रकारका परिचित अनुहारहरू, एउटै समयमा भेट हुन्थ्यो, तै पनि कतिसँग चिनजान, परिचय आदि बिनै पनि बितिरहेको थियो समय । धेरैजसो परिचित बोल्ने सर्न्दर्भमा बन्द-हडताल र महँगीको विषय शिर्षकमा देखिन्थ्यो ।
मीरा र मेरो यो 'प्रातयात्रा' सुरू भएको पनि झन्डै चार वर्षभइसकेको छ । उमेरको हदले जागिरबाट अवकास पाएपछि पूर्णकालीक गृहवासपछि यस यात्राले निरन्तरता पाएको हो । जागिरे अवधिमा बसाइको अव्यवस्थाले गर्दा प्रायः खटाइएको ठाउँमा एक्लै बस्ने गरेको थिएँ । आफूसँगसँगै भुरालाई पनि स्कुल सरुवा गरिरहँदा उनीहरूको पढाइ बिग्रने हुनाले आमा र केटाकेटीलाई घरमै छाडेँ । प्रायः लामै जागिरे जीवन मैले एक्लै बिताएँ भने पनि हुन्छ । यस एक्लो जागिरे यात्रामा खाने, सुत्ने, कुनै कुरा पनि व्यवस्थित थिएनन् । साथीभाइहरूका लहैलहैमा लागेर खाने, खेल्ने कुरा पनि सिकियो । मनले बेठीक ठान्दाठान्दै पनि घरलाई ढाँटेर बेकामे कुरामा पैसा खर्च गरियो । पैसा खर्च भएको अर्को दिन मनमा निराशा र पश्चाताप झाँगिएर आउँथे । श्रीमती र छोराछोरीको अनुहार आँखामा नाच्दथ्यो । साथीभाइका अघि नजरशर्मी हुने भएर बेकारमा गरिएको खर्चको हिसाब आज दिमागमा बारम्बार आइरहन्छ ।
श्रीमती र छोराछोरीहरूमाथि अगाध स्नेह र प्रेम हुँदाहुँदै पनि आँखाको बाटो हुँदै मनको पर्दामा अनेक अनुहारहरू स्थापित हुँदै आउँथे । इच्छा र रहर नहुँदानहुँदै पनि कताकताबाट प्रेमजस्तो कुरा उम्रिदै आएको हुन्थ्यो । कुनै बेला कार्यालयका महिला साथीहरू, कुनै बेला डेरा वा घरपटीका छिमेकीहरू, कुनै बेला खाना वा खाजा खाने क्यान्टिनका सेविकाहरू आँखाबाट मनतिर ओर्लिंदै गरेको अनुभव हुन्थ्यो । उनीहरूको आफूसँग हुने प्रस्तुतिले कतिकति बेला आफूलाई सबैभन्दा धेरै माया गर्ने तिनै हुन् कि जस्तो लगी मन बहकिने गर्दथ्यो । महिलाको नबाँधिएको फुकेको कपालजस्तो जति बेला पनि असरल्ला छरिने यस मनले कैयौँ रूप र सौर्न्दर्यको यात्रा गर्यो । मानसिक रूपमा आकषर्णको यात्रामा घुम्दाघुम्दै एकाएक नराम्रो गरी अल्झिएको मन एउटा पीडाको लामो यात्रामा हेलिन पुग्यो । छोप्दाछोप्दै पनि त्यो कुनै कुनाबाट बिस्तारै देखिँदै गएछ । प्रेम एउटा यस्तो अनौठो र अप्ठ्यारो अनुभूति हो, जसलाई सकेसम्म लुकाउन मन लाग्छ र लुकाउनु नै पीडापूर्ण पनि हुँदै जान्छ । प्रेम कहाँ उम्रिन्छ र त्यो कसरी झाँगिदै जान्छ भन्ने कुरा कसैले भन्न सक्छ जस्तो मलाई लाग्दैन । कुनै काल, स्थान र उमेर विशेषले नबाधिने यस अनुभूतिले आक्रान्त हजारौँ मनस्थितिहरू जतासुकै असरल्ल देख्छु, अचेल म । सबै कुरा थाह भईभईकन पनि खेल्न मन लाग्ने कस्तो अप्ठ्यारो खेल हो यो । जब म एकान्तमा हुन्छु, एक्लै हुन्छु, उमेरको यस खुडि्कलामा अप्ठ्यारो गरी टेकेर पनि विगतको रङसँग खेल्न मन लाग्छ ।
घरमा भएका श्रीमती र छोराछोरीहरू गृहस्थीका महान् सदस्यहरू रहे पनि तिनीहरूका अतिरिक्त यस मनमा अर्कै स्वतन्त्र पात्रसत्ताको अनुभूति भइरहन्छ सधैँ । पत्नीबाहेक अरू कसैसँग शरीरसुखको अनुभव साटासाट गरेको नभए पनि मनको तहमा प्रेमका अनेक पर्दाहरू खुल्दै बन्द हुँदै गरिरहन्छन् ।
जोगिँदाजोगिँदै पनि प्रेमको अनौठो जालमा म फँसेछु नराम्रै गरी । उमेर, अवस्था र स्तर केही पनि मिल्दोजुल्दो थिएन । तिनीसँग बिहे गर्ने, घरजम गर्ने वा सँगै जीवन बिताउने इच्छा पनि थिएन । कहिलेदेखि कसरी म एकोहोरिएछु थाहै भएन । आफूलाई साधारणजस्तो लागेको कुरा देख्नेलाई असाधारण हुँदै गएछ । एक दिन एकाएक श्रीमती बिनाखबर डेरामा आइपुगिन् । उनको यो आगमन मेरा लागि ठूलै आपत्तिजस्तो भयो । उनी यसरी एकाएक बिनासूचना आउनाको कारण सोधेँ, उनले त्यस प्रश्नको खासै उत्तर दिइनन् । केवल मुसुक्क हाँसेर भनिन्, 'दिक्क लाग्यो, एक्लै बस्न, अनि...।'
केही दिन त्यत्तिकै बित्यो तर उनले घर फिर्ने लक्षणै देखाइनन् । एकदिन सोधेँ, 'मीरा ! घर जाने होइन - भुरा एक्लै छाडेर यहाँ कतिन्जेल बस्ने - उनीहरूको पढाइ बिग्रेला नि फेरि ।'
'भुराको पढाइ बिग्रिए अर्को वर्षसप्रिन्छ, ठूलाको बानी बिग्रिए कहिले सप्रिन्छ - म त अब नजाने गरी आएकी ।'
म झसङ्ग भएँ । अग्लो ठाउँबाट खसेझैँ । जुन कुरा लुकाउन म कत्ति प्रयत्न गरिरहेको थिएँ, उनले त्यसलाई निर्णय जस्तै सुनाइन् । आफैँसँग लाज, घिन र शरम उम्लिएर आयो । उनको अनुहार हेर्न कत्ति कठिन भयो त्यस क्षण । तर, उनको बुद्धिमानीको अगाडि म नतमस्तक भएँ । यस्तो अनौठो उपचार गरेकी थिइन् तिनले म आफैँभित्र पग्लिएर पानीपानी भएँ । त्यो साँझ मैले मीरालाई भनेँ, 'मलाई माफ देऊ, मैले आफैँलाई बिर्सिएँछु ।'
उनले भनिन्,'मैले किन माफ दिनु नि ! तपाईं आफूले आफैँलाई सम्झे भइगयो नि । म तपाईंलाई तपाईं को हो भन्ने सम्झाउन आएकी थिएँ । अब भोलि नै जान्छु ।'
नभन्दै भोलि बिहानै उठेर उनी बाटो लागिन् । आमा माइत गएको परबाट रुँदै हेरिरहेको भुराभुरी जस्तो मनको भएँ म त्यो दिनभरि । वास्तवमै मलाई त्यो दिन आफ्नो स्थितिको ज्ञान आफैँलाई झस्काउने गरी भयो ।
त्यसको एक हप्तापछि मैले त्यस कार्यालयबाट सरुवा लिइसकेको थिएँ । हिँड्ने बेलामा राधिका साह्रै रोइन् । मसँग उनलाई सम्झाउने कुनै शब्द थिएन । म उनलाई फेरि कुनै दिन लिन आउने कुरा पनि थिएन । हाम्रो प्रेमलाई झन्झन् झाँगिएको पार्ने रहर पनि थिएन । कुनै आश्वासन नै थिएन मेरो उनका लागि । खालि यत्ति मात्र भन्न सकेँ मैले, 'प्रेम र गृहस्थी एउटै कुरा होइन रहेछ राधिका ! मानिसले अन्तिम क्षणमा रोज्नुपर्दा गृहस्थी नै रोज्नुपर्ने रहेछ । प्रेमलाई छातीभरि निमोनियाजस्तो पालेर कहाँकहाँको गृहस्थीमा प्रवेश गर्नुपर्ने रहेछ । तिम्रो गृहस्थीको लागि शुभकामना ।'
उनी रोइरहेकी थिइन् । म लुरुलुरु गएर बसको सिटमा भरिएको थिएँ । यात्राभरि मेरा आँखा राधिकाकै आँशुले भिजेका थिए । कुनै बेला आफैँसँग रिस उठ्थ्यो, किन मैले त्यो कलिली केटीलाई सपना बुनिरहेको बेला भत्काउने आदेश दिइन । आमाले काखमा टाउको अड्याएर जुम्रा खोजिरहँदा फुस्स निदाएजस्तो म किन निदाएँ उनको अनौठो आग्रहसँग । मैले उनीमाथि सपना ओच्छ्याएको थिएन, तर के उनले मैलेजस्तै निरपेक्ष सपना बुनेकी थिइन् होला त ?
जे होस्, एउटै घटनाले म दुई नारी हृदयबाट फालिएको थिएँ । मीराको मनभित्र म एउटा प्राविधिक 'लोग्ने'मात्र थिएँ । राधिकाको मनमा म निष्ठुरताको प्रतीक । आज पनि मीराका अघि मलाई गहिरा भावुक कुराहरू गर्न लाज लाग्छ । मेरो भावको नाङ्गो रूप देखिसकेकी उनका अघि मैले आफ्नै उपस्थितिलाई उभ्याउन सकिन । केवल कर्तव्यको एउटा दिग्दार लाग्दो यात्रामा हिँडिरहेकी जस्तो लाग्छ मलाई उनी । मुखले आजसम्म एक शब्द तलमाथि नबोलेकी भए पनि उनका आँखामा गृहस्थीको निरसता सधैँ उभिएको देख्छु । कैयौँपल्ट मैले माफी मागिसकेँ, तर उनी मुसुक्क हाँसेर यसरी टार्छिन्, मलाई लाजको बर्कोले गम्ल्याङ्ग छोप्छ घरीघरी ।
निकैबाटो हिँडिसकेछु, आफ्नै हिजोको स्मृतिको लौरो टेकेर । पछि र्फकेर हेरेँ, मीरा निकै पर बिस्तारै हिँड्दै आइरहेकी थिइन् । आफूभन्दा पाँच वर्षकान्छी तिनी पनि तीन बीसको छेउछाउ पुगिसकेकी छिन् । बाईस वर्षीय चन्चले केटीलाई बेहुली बनाएर आफ्ना घरमा भित्र्याएका दिन तिनको अनुहार हेरेर कहिले अघाउँला र म, जस्तो लागेको थियो । वास्तवमा जीवनमा कहिल्यै विरक्तिको भाव उत्पन्न भएन उनीप्रति । उनको अनुपस्थितिमा मभित्र सलबलाएको स्वच्छन्द लोग्ने मान्छेप्रति सधैँ व्रि्रोह गर्थें म, तर त्यत्तिकै थाकेको हुन्थेँ ।
मेरो घरगृहस्थी सम्हाल्न आएकी यिनले वास्तवमा पार लगाइन् एउटा ठूलै डुङ्गा । दुई छोरा र दुई छोरी आ-आफ्नै गृहस्थीमा प्रवेश गरिसके । जागीर र गृहस्थीका सिलसिलामा कोही देशभित्र कोही देशबाहिर कर्मक्षेत्रमा व्यस्त छन् । हामी बुढाबुढीलाई आवश्यक खर्च र टेलिफोनमाया दिन उनीहरू कन्जुसी गर्दैनन् । आज हामी एकअर्काको भर भएका छौं ।
जति हेर्छु त्यति माया लाग्छ उनको । मैले यिनीसँग प्रेम त गरिन, तर माया भने सुरु देखि नै गरेँ । जतिबेला पनि माया लागिरहन्थ्यो, तर त्यो माया कहिल्यै प्रेमजस्तो थिएन । सम्झौताको संसारमा प्रेमको उपस्थिति नहुँदोरहेछ । कहिलेकाहीँ लाग्छ, मानिसले हजारौं वर्षेखि जपेर ल्याएको यो प्रेमको आखिर के उपयोगिता छ - के अर्थ छ ?
छेउमा आइपुगेकी तिनलाई नियालेर हेरेँ । अनुहार एकदम निराश र दुःखीजस्तो थियो । बिहान घरबाट निस्कँदाको उज्यालो अस्ताइसकेको थियो, यो प्रात भ्रमणको रङ थिएन अनुहारमा । हेरेँ तिनको अनुहारको रङमा कुनै गृहस्थी वा पारिवारिक पीडाबाट उत्पन्न अभिव्यक्ति थिएन । त्यो सदाको भन्दा अनौठो र अपरिचित थियो । पहिला पनि बेलाबेला त्यस्सै उदाउँथ्यो उनको अनुहारमा त्यस्तो उदासी । अनि बिस्तारै हराउँदै गएको देखिन्थ्यो । उनको अनुहारमा उदाउने खुसी वा उदासी दुवैको कारण सोध्ने आँट मलाई कहिल्यै आएन । मैले उनको अनुहारमा हेरिरहँदा, उनले आफ्नो अनुहार भुइँतिरमात्र घोप्ट्याउँदै हिँडिरहिन् ।
घरमा आइपुग्दा पनि उनको उदासी हराएको थिएन । बाटामा मैले उनलाई भुलाउन के-के, के-के, भनिरहेँ तर ती कुनै कुरा पनि उनले मन दिएर सुनेजस्तो लागेन । यही बेला खेरीखेरी के सोधिरहनु, पछि आफैँ भन्लिन् नि भन्ने सोचेँ ।
साँझमा घर आइपुग्दा पनि मीराको अनुहार झन् अँध्यारो थियो । मनमा चीसो पस्यो । उनलाई केले त्यस्तो पार्यो होला ! सधैँ कस्ताकस्ता पीर लुकाएर हाँस्न सक्ने उनी झन्झन् अँध्यारिएकी थिइन् ।
मैले दुइटा मात्र रोटी खाएँ आज । सदा चारवटा खान्थेँ । उनले त एक गिलास दूधमात्र खाइन् । त्यत्तिकै घरको वातावरण अप्ठ्यारो भएको थियो । सोचेँ, 'अब धेरैबेर चुप लाग्नु हुँदैन, सोध्नुपर्छ ।'
तर मैले केही सोध्नै परेन । छेउमा आएर बसेकी उनी एकाएक मेरो कुममा टाउको अड्याएर रुन थालिन् । अलमल्ल भएँ म । मनमा चीसो पस्यो । केही ठूलै कुरा भएको हुनुपर्छ भन्ने लाग्यो । एकैचोटि मनमा अनेकौँ शङ्का उपशङ्काहरू उम्रिएर आए । आफैँबाट यो कुनै गल्ती भयो कि भनी चारतिर मन डुलाएँ ।
उनको टाउकोमा हात खेलाउँदै भनेँ,'किन यसरी रोएकी मीरा ! बिहान फोन आएदेखि नै तिमी दुःखी देखिन्छ्यौ, कसको फोन थियो त्यो ?'
अनौठो पाराले हेरिन् उनले मेरो अनुहार । पहिलोपल्ट उनी मलाई राम्ररी चिन्न खोजिरहेकी छिन् जस्तो लाग्यो । मेरा दुबै हात समातेर बडो दयनीय अनुहारले अनुनयपूर्वक बोलिन्, 'आज ३ बजे उनको देहान्त भयो । भोलि बिहानै हस्पिटल जौँ न है ।'
एकदम नै दबिएको र डराएको जस्तो थियो उनको आवाज ।
म अलमल्ल भएँ । सोधेँ, 'कसको देहावसान भयो ?'
मेरो आँखामा एकोहोरो हेरिरहिन् । तिनका आँखा कस्ताकस्ता अनौठा र एकोहोरो जस्ता थिए । कुनै प्रेत लागेको बिरामी धामीका अघि एकोहोरिएजस्तै एकोहोरी भएकी थिइन् तिनी । विस्तारै भनिन्, 'कहिलेकाहीँ फोनमा कुरा हुन्थ्यो । बिरामी छु भन्थे, तर यति चाँडै सकिएलान् भन्ने सोचेकी थिइनँ ।'
कहाँकहाँ हेरेर एक्लै आफैँसँग बोलेझैँ भन्दै गइन्, 'सधैँ जीवनका बारेमा सम्झाइरहन्थे । गृहस्थीको महत्व दर्शाइरहन्थे । प्रेमको अर्थ बुझाइरहन्थे । तपाईं नहुँदा पनि फोनबाट तपाईंका बारेमा सोधिरहन्थे, तपाईंको ख्याल राख्नु भनिरहन्थे । मलाई एक्लै एकान्तमा रमाइरहन पुग्ने उनी साथी थिए । तपाईंको गृहस्थीले टम्म भरिएकी म, उनको प्रेमले रमाएकी थिएँ ।'
पागल बरबराएझैँ गर्न लागिन् । मैले दुबै हातले उनको कुम हल्लाएँ ।
झसङ्ग भइन् उनी । एकछिनपछि आँखाको आँसु पुच्छदै भनिन्, 'मैले सारा जिन्दगी तपाईंलाई दिएँ । यो घरलाई संसार बनाएँ । तपाईंको सुखका लागि समर्पित भएँ । भोलि एकपल्ट तपाईं मेरा लागि समय दिनोस् । म उनको अन्तिमपल्ट अनुहार हेर्न चाहन्छु ।'
उनी मेरो काखमा घोप्टिएकी थिइन् । म कत्तिबेलासम्म रनभुल्लमा परेँ । निकैबेरपछि के भयो के भयो । त्यस्सै मन बटारिएर आयो । आँखा त्यत्तिकै भरिए आँसुले । उनको टाउको उठाएर अनुहार हेर्दै भनेँ, 'हुन्छ साथी ! भोलि बिहान म तिम्रो प्रेमीको मलामी जानेछु । तिमीसँगै यो शोकमा सामेल हुनेछु ।'
राति ब्युझिदा पनि उनी भित्तातिर फर्किएर ठूलोठूलो सास फेरिरहेकी थिइन् । नाक पुछिरहेकी थिइन् ।
But while Rakhi believes that Malaika and Katrina can't sizzle like she does, the item girl secretly seems to be aping Malaika. Or why else would she ask one of Malaika's costume designers to design the exact same thing for her too? When fashion designer Ashley Rebello, who designed for Malaika in Dabangg, when asked about Rakhi Sawant, he said, "It is better we don't talk about her. Every time I design something for Malaika Arora-Khan, the next day Rakhi calls me and asks me to design the same thing for her." Wonder what Rakhi has to say to this.
चौथौं दिनमा सुटिङ चलिरहेको फिल्म 'मञ्जरी' का चार फिल्मकर्मी अत्याधिक
तापक्रमले गर्दा बिरामी हुन पुगे । शनिबार ४४ डिग्री तापक्रम भईंदिंदा सहन
नसकेर बिरामी भएका फिल्मकर्मीलाई हस्पिटल नै भर्ना गर्नुपर्यो ।
निकै गर्मी स्थान मानिने बुटवलमा छायाँकनरत फिल्मका कलाकार सरिता भण्डारी,
सहायक निर्देशक किशोर भट्ट र स्पट व्याय बिष्णु मैनाली ताप सहन नसकेपछि
बेहोसै हुने गरेर बिरामी भएका हुन् । उनीहरू बिरामी भएपछि निर्माण युनिटले
स्थानिय सिटी अस्पतालमा उपचार गराएको थियो । अहिले सकुसल भई उनीहरूले
आफ्नो कामलाई निरन्तरता दिईसकेका छन् ।फिल्मको कथा नै बुटवल क्षेत्रमा घटेको यथार्थ घटना भएकाले सुटिङ सोही
स्थानमा गर्नु परेकाले गर्मी सहेर भएपनि काम गर्न बाध्य भएको निर्देशक गणेश
देब पाण्डेले फिल्मीखबरलाई जानकारी गराए । उनले भने, '४४/४५ डिग्री
तापक्रममा सुटिङ गर्न गार्हो त हुन्छ नै तर पनि हामी राम्रो प्रोडक्ट
निकाल्न मेहनतका साथ गरिरहेका छौं ।' बुटवल, भैरहवा र नारायणगढमा २५ दिनको
सेड्यूलमा काम गरेर युनिट काठमाण्डौ फर्कने निर्देशक पाण्डेले बताए ।
यता दुई दिन काम गरेर फिल्मकी कलाकार रष्मि भट्टले युनिटलाई थाहै नदिई
अर्को सुटिङमा गई दिंदा निर्माण युनिट अर्को तनावमा पर्यो । निर्देशक
पाण्डे भन्छन्, 'उहाँले अर्को फिल्ममा पनि एग्रिमेन्ट गर्नुभएको रहेछ
त्यसैले अर्को युनिटबाट चर्को दबाब आएकाले उहाँ जानु भाको हो र त्यसपछि
हामीले उहाँको सट्टामा कोपिला थापालाई एग्रिमेन्ट गरि काम गराईसक्यौं ।'
कलाकारहरू प्रोफेस्नल नभईंदिदा फिल्मकर्मीले यस्ता दु:ख बेलाबेला बेहोर्दै
आउनु परेको यथार्थता रहेको पाण्डेको भनाई छ ।टुका इन्टरटेन्मेण्टको व्यानरमा नरेश पाण्डे र महेश चालिसेले निर्माण
गरिरहेको सो फिल्ममा गौरव पहाडी र सुजाता कोईराला मुख्य भुमिकामा छन् । यि
दुई नयाँ अनुहारले टिनेजर केटाकेटीको प्रेमकथालाई प्रतिनिधित्व गर्दै अभिनय
गरेका छन् । साथमा टिका पहाडी, बिष्णु रिजाल, सरिता भण्डारी र कोपिला
थापाको मुख्य भुमिका रहनेछ । कालिप्रसाद बाँस्कोटाको संगीत र गम्भिर
बिष्टको करियोग्राफी रहने सो फिल्ममा भारतबाट आएका नेपाली महेश पौडेललाई
सिनेमाटोग्राफरको जिम्मा दिईएको छ । महेशलाई क्यामेरामा केहि भारतिय
प्राबिधिकले साथ दिएका छन् ।
स्क्रिप्टमा ज्यादा अष्लिलता देखिएको भन्दै चलचित्र विकास बोर्ड
अर्न्तगतको स्क्रिप्ट छनोट समितीले फिल्म `9 O`Clock` को स्क्रिप्ट खारेज
गरिदिएको छ । सामाजिक मर्यादालाई ख्याल नगरी स्क्रिप्ट बनाईएको भन्दै
खारेज गरिएको समिती सदस्य सुरेश दर्पण पोखरेलले फिल्मीखबरलाई जानकारी गराए
।
केहि दिन अगाडी टाईटल दर्ता नगरी सुटिङ गरेको भन्दै विकास बोर्डले उक्त
फिल्मको सुटिङ रोकेको थियो । तर अहिले आएर स्क्रिट पनि पास नभए पछि फिल्म
निर्माण युनिट तनावमा रहेको छ । समिती सदस्य दर्पणका अनुसार निर्माण
युनिटले स्क्रिप्ट खारेज भएपछि नयाँ स्क्रिप्ट ल्याएको थियो तर फिल्मको नाम
दर्ता नयाँ प्रक्रियाबाट गर्नु पर्ने भएपछि सो फिल्मको सुटिङ अगाडी बढ्न
सकेको छैन ।
निर्माण युनिटले अब नयाँ स्क्रिप्ट दर्ता गरि फिल्म सुटिङ गर्नुपर्ने
हुन्छ । `9 O`Clock` को एक साता जति सुटिङ भईसकेको थियो । अहिले आएर सुटिङ
रोक्नु पर्दा निर्मातालाई ठूलो घाटा लागेको छ । शुरूमा फिल्मको नाम 'A 69'
राखिएको थियो तर बोर्डले सो नाम अश्लिल भएको भन्दै परिवर्तन गर्न सल्लाह
दिएपछि युनिटले '9 O'clock' राखेको हो ।
यस्तै स्क्रिप्ट छनोट समितीले भक्त मुभि मेकर्सको फिल्म 'वार' को
स्क्रिप्ट पनि खारेज गरेको छ । सो फिल्मको स्क्रिप्टमा पनि अष्लिल भएको
भन्दै खारेज गरिएको सदस्य दर्पणले बताए । समितीले अहिले थुप्रै स्क्रिप्टको
अध्ययन गरिरहेको छ र ति मध्ये केहि फिल्मको स्क्रिप्ट खारेज हुन सक्ने
बताएको छ ।
उदयपुरको सदरमुकाम गाईघाटस्थित एक होटलमा
पेप्सीको बन्द बोतल भित्र अखाद्य वस्तु फेला परेको छ । २ सय ५० मिलिलिटरको
पेप्सीको बोतल भित्र स्वादिस्ट प्रिति नामको स्विट सुपारीको २ वटा प्याकेट
भेटिएको हो ।
बसपार्क लाईनको एक खाजा पसलमा ग्राहक दिपक पराजुलीले पेप्सी खाने क्रममा
उक्त वस्तु फेला पारेका हुन । ग्राहकलाई दिन निकालेको पेप्सीको बन्द बोतल
भित्र पलास्टिकको खोल भेटेपछि होटल सञ्चालकले स्थानीय सञ्चारकर्मीलाई खबर
गरेका थिए ।
करिव तीन ईन्च लम्वाई र दूई ईन्च चौडाईका दूई ओटा प्लाष्टिकका टुक्रा सहितका बोतल भेटिएको हो ।
एकीकृत माओवादीका नेताहरुले राजतन्त्र
फर्काउने योजना अन्र्तगत मोहन बैद्य पक्षले पार्टी विभाजन गरेको आरोप
लगाएका छन । राजधानीमा भएका छुट्टा छुट्टै कार्यक्रममा माओवादी नेताहरु
बर्षमान पुन र हरिबोल गजुरेलले राजतन्त्र फर्काउने योजना अन्र्तगत पार्टी
विभाजन गरिएको आरोप लगाए । राजधानीमा भएको कार्यक्रमपछि संचारकर्मीसँग कुरा
गर्दै अर्थमन्त्री समेत रहेका एमाओवादी नेता पुनले राजतन्त्र फर्काउने
योजना अन्र्तगत गोलमेच सम्मेलनको कुरा उठाइएको दाबी गर्नुभयो ।
आजै राजधानीमा भएको अर्को कार्यक्रममा
माओवादी पोलिटब्युरो सदस्य हरिबोल गजुरेलले पनि राजतन्त्र फर्काउने
उद्देश्य र रिमको योजनामा पार्टी विभाजन गरिएको आरोप लगाउनुभयो । १२ बूँदे
सहमतिको विरोध गर्नुले पनि राजतन्त्र ब्यूत्याउँन खोजिदैछ भन्ने कुराको
पुष्टी गरेको उहाँको भनाई थियो ।गजुरेलले पार्टी विभाजन गर्नेहरु समय क्रममा पछुताउनुको विकल्प नहुने दाबी समेत गर्नुभयो ।
The Islamists' self-assurance was contested by the other candidate in the run-off race, a former general who was prime minister when Hosni Mubarak was ousted last year by an army anxious to save itself from the revolution in the streets.
But there was still no result from the two-day poll, although independent officials privately spoke of a likely win for Islamist Mohamed Morsy over military man Ahmed Shafik.
Yet whatever the outcome - and one electoral supervisor said it might not be announced until Thursday - the new president was shorn in advance of much of his power by a decree issued by the ruling Supreme Council of the Armed Forces (SCAF) just as polling stations closed and two days after it had dissolved a new, Islamist-led parliament.
In protest, the liberal urban youth movements which were in the vanguard of protests at Cairo's Tahrir Square 16 months ago, as well as the Brotherhood and other supporters of the uprising, plan a major demonstration there later on Tuesday.
"This decree just makes plain the hegemony of SCAF," said Khaled Ali, a liberal lawyer eliminated in the first round of voting. "This decree strips the president of the powers he was elected to have and gives those to the military council."
The constitutional declaration, one more twist in Egypt's halting progress toward democracy since the Arab Spring, effectively means that a July 1 deadline promised for a handover to civilian rule has been reduced to semantics, since the new civilian president looks to be very close to powerless.
Liberals and Islamists called it a "military coup".
U.S. "DEEPLY CONCERNED"
U.S. President Barack Obama and Russian President Vladimir Putin agreed
on Monday that the violence in Syria must stop but gave no sign of
agreeing on how to do it even as Syrian security forces pounded
opposition areas across the country.
Intense artillery fire was reported in Douma, a town 15 km (9 miles)
outside the Syrian capital Damascus that for weeks has been under the
partial control of rebels who have joined the 15-month-old revolt
against President Bashar al-Assad.
At least 79 people were killed in violence that has escalated since international observers suspended their mission, activists said.
A Russian naval source said Moscow was preparing to send marines to Syria in the event it needed to protect personnel and remove equipment from its naval facility in Syria's Mediterranean port of Tartous, according to the Interfax news agency.
Russia is one of the Syrian government's staunchest backers.
International efforts to halt the violence are deadlocked because Russia and China, which wield vetoes in the U.N. Security Council, have blocked tougher action against Assad. They say the solution must come through political dialogue, an approach most of the Syrian opposition rejects.
Obama and Putin held two hours of talks - longer than originally planned - at a Group of 20 summit in Mexico after a week of Cold War-style recriminations between U.S. and Russian diplomats over Syria. Putin frowned and Obama wore a sober expression during remarks to reporters after the meeting.
"We agreed that we need to see a cessation of the violence, that a political process has to be created to prevent civil war," Obama told reporters.
"From my point of view, we have found many common points on this issue" of Syria, Putin said, adding the two sides would continue discussions.
Obama said they pledged to "work with other international actors," including U.N./Arab League envoy Kofi Annan, to find a resolution.
At least 79 people were killed in violence that has escalated since international observers suspended their mission, activists said.
A Russian naval source said Moscow was preparing to send marines to Syria in the event it needed to protect personnel and remove equipment from its naval facility in Syria's Mediterranean port of Tartous, according to the Interfax news agency.
Russia is one of the Syrian government's staunchest backers.
International efforts to halt the violence are deadlocked because Russia and China, which wield vetoes in the U.N. Security Council, have blocked tougher action against Assad. They say the solution must come through political dialogue, an approach most of the Syrian opposition rejects.
Obama and Putin held two hours of talks - longer than originally planned - at a Group of 20 summit in Mexico after a week of Cold War-style recriminations between U.S. and Russian diplomats over Syria. Putin frowned and Obama wore a sober expression during remarks to reporters after the meeting.
"We agreed that we need to see a cessation of the violence, that a political process has to be created to prevent civil war," Obama told reporters.
"From my point of view, we have found many common points on this issue" of Syria, Putin said, adding the two sides would continue discussions.
Obama said they pledged to "work with other international actors," including U.N./Arab League envoy Kofi Annan, to find a resolution.
The newly formed Communist of Party of Nepal-Maoist has said that the
party's ultimate strategy is to establish "People's Republic" through "a
people's war or revolt" while tactical demands are roundtable
conference and formation of interim government.
Though the faction aims to "overthrow" the current regime to establish
what it calls a people's regime, it has said roundtable conference is
the only option left with the parties to end the existing political
impasse.
Speaking at a press conference in the Capital to make formal announcement about the new party, party Chairman Mohan Baidya said formation of a new party was essential to continue the aspirations of "people's war" that began in 1996.
The party has also decided to revive the parallel government, base areas and armies of Maoist party, which was automatically dissolved after the signing of the Comprehensive Peace Agreement in 2006. Baidya said that pro-federal forces will practice a parallel government at the grassroots level.
The three-day conclave of the hard-line faction of the Maoist party on Monday decided to form a new party accusing Pushpa Kamal Dahal and Baburam Bhattarai of being "neo-reformists" and "opportunists." Baidya believes while CPN-UML is reformist in that it has given up all communist ideals, Dahal and Bhattarai are neo-reformists as they went one step ahead in compromising with the core communist principles.
In the press conference, which was crowded by journalists, supporters and cadres, Baidya spent most of his time criticizing Dahal and Bhattarai. He even claimed that the two leaders worked at the behest of expansionist forces.
"Dahal and Bhattarai disarmed the combatants without bringing the new constitution and without carrying out integration in a dignified manner," Baidya said.
As the government has announced a date for next CA elections, Baidya said there is no meaning of the CA, as it cannot draft a constitution.
The faction has indicated that it will boycott the constitution-drafting process through the CA either from revival or fresh election.
Ruling out the possibility of party unity with the UCPN (Maoist) led by Dahal in the near future, Baidya said Dahal and Bhattarai could join the new party if they corrected their mistakes and transformed themselves.
He also urged the revolutionary forces in the establishment camp to join his party. He added that formation of a new communist party was the beginning of a new chapter in the country. "Neither a coalition of the Nepali Congress and the CPN-UML nor of "neo-reformists" (Dahal and Bhattarai) can steer the nation forward. Both coalitions want power. So we are the third force in the country to give an outlet to the country," he said
ekantipur:
Speaking at a press conference in the Capital to make formal announcement about the new party, party Chairman Mohan Baidya said formation of a new party was essential to continue the aspirations of "people's war" that began in 1996.
The party has also decided to revive the parallel government, base areas and armies of Maoist party, which was automatically dissolved after the signing of the Comprehensive Peace Agreement in 2006. Baidya said that pro-federal forces will practice a parallel government at the grassroots level.
The three-day conclave of the hard-line faction of the Maoist party on Monday decided to form a new party accusing Pushpa Kamal Dahal and Baburam Bhattarai of being "neo-reformists" and "opportunists." Baidya believes while CPN-UML is reformist in that it has given up all communist ideals, Dahal and Bhattarai are neo-reformists as they went one step ahead in compromising with the core communist principles.
In the press conference, which was crowded by journalists, supporters and cadres, Baidya spent most of his time criticizing Dahal and Bhattarai. He even claimed that the two leaders worked at the behest of expansionist forces.
"Dahal and Bhattarai disarmed the combatants without bringing the new constitution and without carrying out integration in a dignified manner," Baidya said.
As the government has announced a date for next CA elections, Baidya said there is no meaning of the CA, as it cannot draft a constitution.
The faction has indicated that it will boycott the constitution-drafting process through the CA either from revival or fresh election.
Ruling out the possibility of party unity with the UCPN (Maoist) led by Dahal in the near future, Baidya said Dahal and Bhattarai could join the new party if they corrected their mistakes and transformed themselves.
He also urged the revolutionary forces in the establishment camp to join his party. He added that formation of a new communist party was the beginning of a new chapter in the country. "Neither a coalition of the Nepali Congress and the CPN-UML nor of "neo-reformists" (Dahal and Bhattarai) can steer the nation forward. Both coalitions want power. So we are the third force in the country to give an outlet to the country," he said
ekantipur:
Indian analysts who have been closely watching the communist movement
in Nepal have described the recent division in the UCPN Maoist as an
"unfortunate incident". They have cautioned the splinter faction, which
formed a new party on Monday under Mohan Baidya, that the path it has
taken does not have "any future".
"Though Baidya is ideologically honest, the path he has taken is not a pragmatic one," said senior Indian journalist and a Maoist sympathiser Anand Swarup Verma.
"Attempts of revolution without taking cognizance of the current regional and international dynamics will be suicidal," he added.
In view of Professor SD Muni, the estranged Baidya group is capable of creating difficulties for its mother party and the whole political process only in the short run.
"But in the long run, he [Baidya] will go into oblivion," Muni tweeted. "He may become another Mohan Bikram [Singh]."
Professor of International Relations at Jawaharlal Nehru University Kamal Mitra Chenoy observed the split as a serious matter, quickly adding, however, that there is no possibility for the Baidya group of re-embracing a war.
He told the Post that Indian Maoists, who are critical of Pushpa Kamal Dahal for taking the path of peace and constitution, would probably be elated because "the revolutionary line still exists in Nepal with Baidya forming a new party".
Rights activist and another noted analyst who keeps tabs on Nepal's communist movement, Gautam Naulakha begged to differ. He termed the split in the Maoist party as a positive turn of events.
"The real issue is what kind of strategy political forces should adopt to bring transformation in Nepal. But Prachanda and Baburam moved on the path of compromise," Naulakha said.
"Though Baidya is ideologically honest, the path he has taken is not a pragmatic one," said senior Indian journalist and a Maoist sympathiser Anand Swarup Verma.
"Attempts of revolution without taking cognizance of the current regional and international dynamics will be suicidal," he added.
In view of Professor SD Muni, the estranged Baidya group is capable of creating difficulties for its mother party and the whole political process only in the short run.
"But in the long run, he [Baidya] will go into oblivion," Muni tweeted. "He may become another Mohan Bikram [Singh]."
Professor of International Relations at Jawaharlal Nehru University Kamal Mitra Chenoy observed the split as a serious matter, quickly adding, however, that there is no possibility for the Baidya group of re-embracing a war.
He told the Post that Indian Maoists, who are critical of Pushpa Kamal Dahal for taking the path of peace and constitution, would probably be elated because "the revolutionary line still exists in Nepal with Baidya forming a new party".
Rights activist and another noted analyst who keeps tabs on Nepal's communist movement, Gautam Naulakha begged to differ. He termed the split in the Maoist party as a positive turn of events.
"The real issue is what kind of strategy political forces should adopt to bring transformation in Nepal. But Prachanda and Baburam moved on the path of compromise," Naulakha said.
एकीकृत नेकपा माओवादीबाट यसअघि नै टुक्रिएको नेकपा माओवादीका संयोजक
मातृका यादवले भर्खरै फुटेको वैद्यले पक्षले पार्टीको नाम जुधाएकोमा आपत्ति
जनाएको छ ।
नेकपा माओवादीका संयोजक यादवले मंगलबार विज्ञप्ति निकालेर पार्टीको नाम परिवर्तन गर्न आग्रह गरेका हुन् ।
यादवले प्रचण्डपथीय प्रवृत्ति बोकेका व्यक्तिहरुको चाहनाअनुसार आफ्नो पार्टीसँग नाम जुधाएको टिप्पणी गरेका छन् । एउटै नाम राख्दा सहकार्य गर्नुपरे अप्ठ्यारो हुने उनको भनाइ छ ।
उनले एकीकृत नेकपा माओवादीका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल र प्रधानमन्त्री डा. बावुराम भट्टराई दक्षिणपन्थी संसोधानवादका नाइके भएको भन्दै वैद्य अलग्गिएकोमा खुशी व्यक्त गरेका छन् ।
मातृकाको पार्टीको नाम नेकपा (माओवादी) रहेकोमा वैद्य समूहले आफ्नो पार्टीको नाम नेकपा, माओवादी (बीचमा कमा) राख्ने निर्णय गरेको थियो ।
यादवले प्रचण्डपथीय प्रवृत्ति बोकेका व्यक्तिहरुको चाहनाअनुसार आफ्नो पार्टीसँग नाम जुधाएको टिप्पणी गरेका छन् । एउटै नाम राख्दा सहकार्य गर्नुपरे अप्ठ्यारो हुने उनको भनाइ छ ।
उनले एकीकृत नेकपा माओवादीका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल र प्रधानमन्त्री डा. बावुराम भट्टराई दक्षिणपन्थी संसोधानवादका नाइके भएको भन्दै वैद्य अलग्गिएकोमा खुशी व्यक्त गरेका छन् ।
मातृकाको पार्टीको नाम नेकपा (माओवादी) रहेकोमा वैद्य समूहले आफ्नो पार्टीको नाम नेकपा, माओवादी (बीचमा कमा) राख्ने निर्णय गरेको थियो ।
विराटनगर नगरपालिकाको विभिन्न छ वटा होटल र लजहरूबाट छ युवती तथा आठ युवकलाई मंगलबार दिउँसो पक्राउ गरिएको छ ।
वडा प्रहरी कार्यालय विराटनगरका अनुसार
अपराहृन सुराकीको आधारमा स्थानीय छ होटल एवम् लजमा आकस्मात खानतलास गर्दा
केटा तथा केटीहरू आपत्तिजनक अवस्थामा फेला परेको बताइएको छ । पक्राउ
पर्नेहरूमा तीन जना विवाहित महिला पनि छन् ।
समाजमा बढ्दो वेश्यावृत्तिलाई निरुत्साहित
गर्न यस्ता अकस्मात जाँच कार्यक्रम सञ्चालन गरेको प्रहरीले जनाएको छ ।
साथै यसलाई तदारुकतासाकासाथ निरन्तरता दिइने समेत प्रहरीले बताएको छ । रासस
धान रोप्ने र मकै गोड्ने सिजनले किसानहरूलाई भ्याई नभ्याई चटारो छ ।
त्यहीमाथि दिनहुँ धाउँदा पनि रासायनिक मल नपाइएपछि उनीहरू नराम्ररी
पिरोलिएका छन् । सरकारले भने मलको हाहाकार हटाउन कुनै तत्परता देखाएको छैन ।
बरु कृषि सामग्री कम्पनीले बीस दिनयता मल उपलब्ध नहुने जनाएको छ । कृषि
मन्त्रालय स्रोतले मल खरिद प्रक्रिया नै अन्योलमा रहेकाले यो सिजनमा मल
आउने सम्भावना नै कम भएको बताएको छ ।दिनहुँ कृषि सहकारी धाउँदा पनि मल नपाएपछि राजधानी आसपासका किसान आक्रोशित
भएका छन् । काठमाडौं, ललितपुर र भक्तपुर क्षेत्रका किसानले कालाबजारीका
कारण मल नपाएको भन्दै कृषि सामग्री कम्पनी लिमिटेडको कार्यालय कुलेश्वरमा
मंगलबार धर्ना दिए । बिहान ४ बजेदेखि कार्यालय परिसर आएर लाम लागेका
किसानलाई मल नभएको जानकारी गराएपछि उनीहरू क्रुद्ध भएका थिए । उनीहरूले
गोदाम जाँचको माग पनि गरेका छन् । भीड नियन्त्रण गर्न ठूलो संख्यामा प्रहरी
परिचालन गरिएको थियो । किसानहरूले कृषि सामग्री कम्पनी लिमिटेडका निमित
प्रबन्ध सञ्चालक शशिराज तुलाधरको कार्यकक्षमा समेत प्रदर्शन गरे ।
लिमिटेडका निमित प्रबन्ध सञ्चालक तुलाधरले यसपालि वैशाखमा रासायनिक मल अभाव भएको भन्दै तत्काल उपलब्ध गराउन नसकिने बताए । 'गलत अश्वासन दिनु हुन्न, जति चाँडो गरे पनि बीस दिनअगाडि कुनै पनि हालतमा मल उपलब्ध गराउन सकिँदैन,' उनले भने ।
लिमिटेडका निमित प्रबन्ध सञ्चालक तुलाधरले यसपालि वैशाखमा रासायनिक मल अभाव भएको भन्दै तत्काल उपलब्ध गराउन नसकिने बताए । 'गलत अश्वासन दिनु हुन्न, जति चाँडो गरे पनि बीस दिनअगाडि कुनै पनि हालतमा मल उपलब्ध गराउन सकिँदैन,' उनले भने ।
प्रदर्शनीमा देखाउने 'होलिकोप्टर' बनाउन असफल भएपछि सदरमुकामस्थित ग्रीन
भ्याली एकाडेमीका एक विद्यार्थीले आत्महत्या गरेका छन्। विराटनगरमा बुधबार
आयोजना हुने प्रदर्शनीमा देखाउन सोमबार राति एक बजेसम्म हेलिकोप्टर बनाउने
आफ्नो प्रयास असफल भएपछि कक्षा-१० का १५ वर्षीय सिद्धार्थ (बाबुराजा)
सुवेदीले आत्महत्या गरेको पारिवारिक श्रोतले बताएको छ।
सुवेदी सानैदेखि विज्ञान र इलेक्ट्रोनिक्स सामग्री बनाउन ज्यादै उत्सुक रहेको जिल्ला शिक्षा कार्यालयका कर्मचारीसमेत रहेका उनको ठूलो बुबा डम्बर सुवेदीले बताए। बाबुराजाले यसभन्दा पहिले पनि इलेक्ट्रोनिक्स सामग्री बनाएर विद्यालयमा प्रदर्शनी गरेका थिए। उनले भने 'ऊ आफूले जे प्रयास गरेपनि सफल नै हुनुपर्छ भन्ने सोच राख्ने विद्यार्थी थियो। त्यसदिन पनि आधारातसम्मको प्रयासमा सफल नभएपछि आत्महत्या गरेको थाहा भो।'
शान्तिडाँडा घर भएका सिद्धार्थ परिवारका एक्ला सन्तान हुन्। उनी सदरमुकामस्थित वाह्रबस्तीमा बुबा-आमासँगै बस्दै आएका थिए। ठूलो बुबा डम्बरका अनुसार सोमबार राती ११ बजेसम्म कोठामा बसेर होलिकोप्टर बनाउन प्रयास गर्दा पनि आफूले बनाएको होलिकोप्टर गुड्ने मात्रै भएको थियो। 'यसलाई रातीसम्म लगाएर भएपनि गुड्ने नै बनाउँछु भन्ने अठोटले सिद्धार्थ साथीकहाँ गएका थिए। राती १ बजेसम्म पनि त्यसलाई उडाउन नसकेपछि उनले साथीहरुलाई सुत्दै गर्न अनुरोध गरेर आफू काममै लागेका थिए। विहानमात्रै उनलाई झुण्डिएको अवस्थामा भेटिएको डम्बरले बताए।ग्रीनभ्यालीमा कक्षा-४ देखि पढ्दै आएका उनी विद्यालयका राम्रा विद्यार्थीमा गनिने प्रिन्सिपल राजन माइकल गरुङले बताए। उनले भने 'बाबुराजा ट्यालेन्ट थियो। आफूले गरेको प्रयासमा सफल हुनैपर्छ भन्ने जिद्धी पनि गर्थ्याे।' गुरुङले प्रदर्शनीमा विद्यालयले पठाएको नभई बाबुराजा व्यत्तिगत रुपमै जान लागेको बताए। विद्यालयले बाबुराजालाई 'यो वा त्यो बनाएर लैजानू' भन्ने कहिल्यै दवाव पनि नदिएको उनले बताए । प्रहरी सहायक निरीक्षक लीला गुरुङले प्रदर्शनीमा लैजाने सामग्री बनाउनमा लामो समयदेखिको प्रयास असफल भएपछि आत्महत्या गरेका प्रारम्भिक अनुसान्धानले देखाएको बताए।
उनले आत्महत्या गरेपछि त्यही प्रतियोगितामा गायन र नृत्यतर्फ सहभागी हुन विराटनगर जाने योजना बनाएका ज्योति विद्या मन्दिर र दानावारीस्थित एक विद्यालयका विद्यार्थी पनि नगएको विद्यालयहरुले जनाए।
सुवेदी सानैदेखि विज्ञान र इलेक्ट्रोनिक्स सामग्री बनाउन ज्यादै उत्सुक रहेको जिल्ला शिक्षा कार्यालयका कर्मचारीसमेत रहेका उनको ठूलो बुबा डम्बर सुवेदीले बताए। बाबुराजाले यसभन्दा पहिले पनि इलेक्ट्रोनिक्स सामग्री बनाएर विद्यालयमा प्रदर्शनी गरेका थिए। उनले भने 'ऊ आफूले जे प्रयास गरेपनि सफल नै हुनुपर्छ भन्ने सोच राख्ने विद्यार्थी थियो। त्यसदिन पनि आधारातसम्मको प्रयासमा सफल नभएपछि आत्महत्या गरेको थाहा भो।'
शान्तिडाँडा घर भएका सिद्धार्थ परिवारका एक्ला सन्तान हुन्। उनी सदरमुकामस्थित वाह्रबस्तीमा बुबा-आमासँगै बस्दै आएका थिए। ठूलो बुबा डम्बरका अनुसार सोमबार राती ११ बजेसम्म कोठामा बसेर होलिकोप्टर बनाउन प्रयास गर्दा पनि आफूले बनाएको होलिकोप्टर गुड्ने मात्रै भएको थियो। 'यसलाई रातीसम्म लगाएर भएपनि गुड्ने नै बनाउँछु भन्ने अठोटले सिद्धार्थ साथीकहाँ गएका थिए। राती १ बजेसम्म पनि त्यसलाई उडाउन नसकेपछि उनले साथीहरुलाई सुत्दै गर्न अनुरोध गरेर आफू काममै लागेका थिए। विहानमात्रै उनलाई झुण्डिएको अवस्थामा भेटिएको डम्बरले बताए।ग्रीनभ्यालीमा कक्षा-४ देखि पढ्दै आएका उनी विद्यालयका राम्रा विद्यार्थीमा गनिने प्रिन्सिपल राजन माइकल गरुङले बताए। उनले भने 'बाबुराजा ट्यालेन्ट थियो। आफूले गरेको प्रयासमा सफल हुनैपर्छ भन्ने जिद्धी पनि गर्थ्याे।' गुरुङले प्रदर्शनीमा विद्यालयले पठाएको नभई बाबुराजा व्यत्तिगत रुपमै जान लागेको बताए। विद्यालयले बाबुराजालाई 'यो वा त्यो बनाएर लैजानू' भन्ने कहिल्यै दवाव पनि नदिएको उनले बताए । प्रहरी सहायक निरीक्षक लीला गुरुङले प्रदर्शनीमा लैजाने सामग्री बनाउनमा लामो समयदेखिको प्रयास असफल भएपछि आत्महत्या गरेका प्रारम्भिक अनुसान्धानले देखाएको बताए।
उनले आत्महत्या गरेपछि त्यही प्रतियोगितामा गायन र नृत्यतर्फ सहभागी हुन विराटनगर जाने योजना बनाएका ज्योति विद्या मन्दिर र दानावारीस्थित एक विद्यालयका विद्यार्थी पनि नगएको विद्यालयहरुले जनाए।
सप्तरीमा गएराति एक जनाले आफ्नी श्रीमतीको
हत्या गरेका छन् । बरही बिरपुर-१ निवासी सन्तोषकुमार यादवले २५ वर्षीया
श्रीमती रम्भादेवी यादवको घाँटी थिचेर हत्या गरेको जिल्ला प्रहरी कार्यालय
सप्तरीले जनाएको छ ।
श्रीमानसहित घरपरिवारका सदस्यहरूले घरायसी
विवादमा रम्भादेवीको घाँटी थिचेर हत्या गरेको अवस्थामा निजकै घरमा शव फेला
परेको प्रहरी नायव उपरीक्षक गोविन्द अधिकारीले जानकारी दिनुभयो । मृतकको
घाँटीमा चोटपटक र निलडाम देखिएको छ ।
तीन वर्षअघि सन्तोष र बोरिया-८ निवासी
श्यामसुन्दर यादवका छोरी रम्भा विवाह बन्धनमा बाँधिएका थिए । उनीहरूको
सन्तान छैन् । राजविराजस्थित सगरमाथा अञ्चल अस्पतालमा फोरेन्सिक विशेषज्ञ
चिकित्सक नभएकाले शव परीक्षणका लागि धरान लैजाने तयारी भइरहेको अस्पताल
सुरक्षार्थ खटिएका प्रहरी हवल्दार रामकृष्ण यादवले जानकारी दिनुभयो ।
हत्या पश्चात सन्तोषसहित घरका सम्पूर्ण
सदस्यहरू फरार छन् । घटनाबारे थप अनुसन्धान भइरहेको जिल्ला प्रहरी कार्यालय
सप्तरीले जनाएको छ । रासस
Posts
